HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Dit tafereeltje kon ik tweede Paasdag vanaf het terras waar wij zaten net fotograferen. Drie mannen die zich net als wij de maaltijd goed lieten smaken. Voor de eerste foto moest ik wel wat omhoog richten een een afstand overbruggen en daarna nam ik ook nog een foto van het huis. Typisch Frans is dit: balkonnetje, hoe klein het soms ook is, parasolletje, tafeltje en een paar stoelen, daar heeft de gemiddelde Fransman/vrouw genoeg aan om een groot deel van de zondagmiddag met familie en vrienden op te vertoeven. Het dorpje Labeaume is tegen een rotswand aan gebouwd, dit was zo'n beetje het bovenste huis. Prachtig gelegen, het is net een adelaarsnest. Nadat wij gegeten hadden liepen we nog even door het dorp richting de rivier waar nog meer restaurants met terrassen lagen. Prachtig, dat lichte groen van de bladeren aan de bomen. Het dorp is omgeven door het water van de rivier Beaume met daarachter hoog oprijzende kalkstenen rotswanden waarin grotten zijn uitgehouwen. 's Zomers k...

Met bijna 900 dolmens is de Ardèche een van de rijkst bedeelde gebieden van Frankrijk, nog vóór Bretagne! Een weinig bekend erfgoed waarvan veel mensen het bestaan niet weten. Als je ze wilt bekijken zal je een paar stevige wandelschoenen aan moeten trekken want je kan er alleen maar te voet bij komen en dat deden wij gisteren.  We begonnen in het mooie plaatsje Saint Alban Auriolles waar we al snel dit prachtige huis tegenkwamen, de boom ervoor maakt het plaatje compleet. De wijnstokken rondom het dorp leken kaal maar als je beter keek zag je dat de eerste groene blaadjes er aan begonnen te komen. Zelfs nog een heus kasteel op onze route, het Château de Baumefort. Het stamt uit de veertiende eeuw en is privébezit. Le Dolmen de la Combe du Merle, de eerste dolmen die we tegenkwamen. Een dolmen is een megalithisch grafmonument en een variant op het hunebed. Verschil zit in het feit dat de grote zwerfkeien die voor dolmen zijn gebruikt, zijn bewerkt tot relatief platte platen. Dolmen...

Ik had al verteld dat er verschillende buren naar Le Serret waren gekomen in verband met Pasen en zaterdagmiddag toen Mart en ik nog even in de tuin bezig waren hing buurvrouw Sylvie over de tuinmuur voor een praatje. Nadat we elkaar hadden bijgepraat over elkaars wel en wee vroeg ze of we zin hadden om de volgende dag met wat buren bij elkaar te komen om wat te eten. Daar gingen wij natuurlijk gelijk op in, leuk om iedereen weer te zien en te spreken. Toen wij gisteren thuiskwamen van ons bezoek aan de brocantemarkt vonder we allereerst dit chocolade paasei op de mat voor de deur, van wie wisten we niet. Het was het eerste wat ik vroeg toen we even later onze buren troffen in het huis van Bernard en Dominique. Het bleek een cadeautje van Florence en Jean-Pierre te zijn aan hun buren. Wat lief!  De spontane actie om met elkaar wat te eten bleek van Patrice te komen, dat is zo'n echt gezelligheidsdier. Dat eten was zoals gewoonlijk weer heel geslaagd en uitgebreid. Mijn buren krijge...

Met vrienden bezochten we vanmorgen een brocante wat noordelijker in de Ardèche. Er was veel te zien, zowel spullen als mensen. Vooral de verkopers van al die spullen hebben mijn interesse, je ziet vaak de meest aparte figuren. Deze verkoper had er duidelijk lol in, met hier en daar een geintje hielp hij zijn klanten. Ik heb door mijn veelvuldig bezoek aan brocantemarkten geleerd dat je je ogen goed de kost moet geven, niet alleen op een tafeltje kijken wat er staat maar ook onder een tafel. Maar borduren doe ik niet en voor dat andere bakje kon ik ook niet warm lopen.  Sommige mensen gaan in een langdurige relatie op elkaar lijken hoor je weleens en dat gaat voor dit echtpaar beslist op. Het toeval wilde dat onze vrienden bij dit echt paar iets kochten nadat ik de eerste foto nam dus ik bleef even met mijn toestel in de handen staan. Het tien eurobiljet moest gewisseld worden en mijnheer beheerde duidelijk de financiën. Uit het blikje kwam een klein tasje met het losse geld. Mevro...

Mijn border is bijna klaar, ik heb er ontzetten veel werk aan gehad deze keer maar ook veel voldoening. Heerlijk vind ik het om onkruid te wieden en met planten bezig te zijn. In een volgend leven ga ik een kwekerij beginnen en dan het liefst met alleen maar salvia's, daar ben ik gek op. Mart hielp me vanmorgen met het achterstuk van de border en groef een veel te groot geworden Salvia 'Hot Lips' op. De geur die dat verspreidde, heerlijk.  Hij groef nog meer planten op die ik allemaal ontdaan heb van de wortelstokken van een herfstaster. Die herfsaster kwam overal op, ik heb hem al jaren geleden verbannen naar het kerkhofje, daar kan hij zijn gang gaan maar ik zat nog steeds met de achtergelaten jonkies. Ik hoop dat ze nu allemaal de nek zijn omgedraaid. Net voor de lunch kwam Ludovic, de oudste zoon van buurvrouw Jacqueline aan met zijn vrouw. De laatste dagen zijn er al meer buurtjes aangekomen, er komt weer leven in Le Serret, gezellig. Er zijn er die een paar dagen blij...

Ze zijn allemaal uitgekomen, de sperciebonen. Nog maar een paar dagen geleden duwden ze de grond omhoog in de potjes, ze hadden er duidelijk zin in, ze wilden daglicht zien. Het werd tijd om ze te verpotten, anders worden het van die lange slappe stengels en ze moeten nog even wachten voordat ze buiten uitgepoot kunnen worden. Ik had geen biologisch afbreekbare turfpotjes maar nog wel een rol plastic bekertjes die ik niet meer gebruikte en dat ging ook prima. Het is niet biologisch natuurlijk maar ik doe zo wel aan recycling, hihi. De potjes op de tafel in de tuinkamer gezet, niet te dichbij het raam, zodat ze niet te hard gaan. Wij kweken de bonen altijd  aan vier samengebonden stokken, rond iedere stok gaan vijf planten. Als deze plantjes eenmaal buiten staan poot ik bij de volgende vier stokken weer nieuwe bonen maar dan rechtstreeks in de grond. Zo hoop ik de oogst van de bonen een beetje te spreiden.

We stopten bij een huis wat ik op de foto wilde nemen en het eerste wat me opviel was dit. Dat armbandje op het hek en die roestige ketting. Het leverde een leuke foto op. Toen viel mijn oog op de deur en ik riep Mart om ook even te komen kijken. Zo grappig dat uitgezaagde hartje waar de deurklink achter zat. In de luiken voor de ramen en deuren waren ook hartjes uitgezaagd. Er zijn streken waar je die hartjes in luiken veel ziet maar niet hier in het zuiden van Frankrijk. Les Glycines betekent blauwe regen en die klimplant zie je op de foto hierboven en onder in bloei komen. Behalve dat men hier van hartjes houdt is de kleur blauw ook favoriet. En dat wordt ver doorgevoerd want zelfs de bloempotten zijn blauw geverfd. Ook de brievenbus kreeg een lik blauwe verf. Naast het huis ging een paadje omhoog naar een leuke tuin.