HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Terwijl de dames zondag lekker liepen te wandelen waren hun mannen hard bezig om de muur verder omhoog te brengen. Mart gooit hier weer een paar emmers vol met kleine steentjes en Ernest zoekt een  steen die wil passen. De twee stapels worden steeds kleiner. De bovenste twee foto's waren van zondagmorgen, ze waren toen net begonnen en deze foto is van maandagmorgen. Kijk eens wat de mannen die dag ervoor gedaan hebben. En deze foto heb ik gistermorgen genomen, het werk begint het einde te te naderen. Nog niet helemaal want het zal nog wel een puzzel worden om de bovenste laag netjes te krijgen. Om even wat anders te doen heeft Mart gisteren een van de twee bomen op het terras gesnoeid. Er kwam heel wat vanaf, dat ligt nu beneden, twee terrassen lager. Een paar mooie rechte takken zijn apart gehouden, dat worden de nieuwe bonenstokken voor in de moestuin. En ondertussen was ik 's morgens naar Privas gereden voor de boodschappen en 's middags heb ik de bessenstruiken en leibo...

In het gehucht Issamoulenc Église is de kerkdeur open, dat kan hier gelukkig nog dus we lopen even naar binnen. Het interieur is zonder opsmuk, mooi in zijn eenvoud. Meer hoeft zo'n kerkje op het platteland niet te zijn voor mij. Een oud emaille bord met de namen van de gevallenen tijdens die verschrikkelijke oorlog van 14-18. Jonge mannen van de parochie Issamoulenc, te veel, wat een verlies. Behalve een kerk, begraafplaats, boerderij en een woonhuis staan hier ook nog een paar oude schuren. En een nieuwere, een grote die bezaaid ligt met zonnecollectoren. Hoog, pal op het zuiden, dat zal heel wat opleveren. Vanaf deze plek heb je een prachtig uitzicht. We zien helemaal in de verte de Vercors, op de toppen ligt nog sneeuw. Toen we uit de kerk kwamen liep er een oud vrouwtje heen en weer te drentelen, nieuwsgierig natuurlijk wie die vreemdelingen zijn. Ik loop naar haar toe en stel me voor als de Hollandaise van Le Serret. Reken maar dat ze weet wie ik ben. Ik vertel haar dat we he...

Gisteren kwamen onze vrienden Annelies en Ernest die een uurtje noordelijker in de Ardèche wonen naar ons toe, ze waren er al vroeg. Ernest om Mart te helpen met het werk aan de muur en Annelies en ik zouden ondertussen samen een flinke wandeling maken. Ik had een route uitgezocht die we vanuit huis konden beginnen en na de lunch lieten wij de hardwerkende mannen achter en liepen het dorp uit richting Seignebelle waarna we stegen tussen de kastanjebomen om het gehucht daarna onder ons te zien liggen. We hebben hier prachtig weer, 's nachts nog steeds een beetje vorst en overdag een strak blauwe hemel. Volgens de weerberichten zou het gistermiddag vijftien graden zijn. Dat voelden we want wij trokken door het stijgen warm geworden al snel een laagje uit. Het volgende gehucht waar we doorkwamen was Les Peyses. In dit huis woonde onze vriend Jan die verleden jaar juli is overleden. De luiken zitten dicht, het ziet er wat troosteloos uit. Wat hebben wij goede herinneringen aan dit huis...

Het vordert, onze muur. Deze foto is van afgelopen donderdag en je kan zien dat er al een paar lagen gedaan zijn. Hard gaat het niet want Mart moet in de grote hoop zoeken naar een steen in de gewenst maat en er gaan vaak wel een paar van die grote stenen door zijn handen voordat hij de juiste heeft. De onderste stenen bedekt door het het plastic en platen hout vormen een randje voor mijn border waar nu bovenop gewerkt wordt. Ben benieuwd of daar nog planten zullen opkomen in het voorjaar. Als er weer een laag is gedaan worden er emmers gevuld met kleine steentjes die achter de grote stenen gegooid worden. Daar gaat een laag cement op en ook wat tegen de achterkant van de stenen. En deze foto heb ik gistermiddag genomen. Het wordt een prachtige muur,  helemaal authentiek, geen cement aan de voorkant te zien. Trots op mijn man die dat toch maar even doet. Je kan zien dat de voorste muur nu het niveau van de achterste heeft wat ook dezelfde hoogte van het pad is. Dit is het linker ge...

We zijn bijna de hele dag buiten aan het werk, Mart stapelt stenen en ik hou me bezig met onkruid wieden en snoeien. Het weer maakt het ook aantrekkelijk om buiten te zijn, 's nachts vriest het wat en overdag hebben we de hele dag zon. Om een uur of negen is het nog koud hoor en dan heb ik nog even mijn dikke winterjack aan wat in de loop van de dag wordt verruilt voor een fleece jack. Ook dat gaat nog weleens uit en dan ben ik een poosje bezig in een trui. Niet lang want om een uur of vier-half vijf begint het af te koelen terwijl de zon nog volop schijnt. We zitten hier op 650 m hoog en het is nog maar februari dus je kan nog niet alles verwachten. Om het binnen wat huiselijk te maken heb ik van die grote viburnumstruik die hier in het dorp staat een paar takken afgeknipt. Geen idee wie de eigenaar is van deze hoge struik, hij staat op een kruispunt van dorpspaden. Nou ja, het is ook niet belangrijk, om dit soort dingen maakt hier niemand zich druk. Begin van de week maakte ik ee...

Het Stinkend nieskruid, de latijnse naam is Heleborus foetidus, je komt het hier op de hellingen van de noordelijk Ardèche veelvuldig tegen. De bloemen schijnen niet echt lekker te ruiken en die geur schijnt nog sterker te zijn als je de bladeren fijn wrijft. Ik heb het nooit uitgeprobeerd want de planten zijn licht giftig en kunnen huidirritatie veroorzaken. Dus ik kijk en bewonder maar laat ze staan. Hazelaars zie je ook veel. Het is een struikboom maar hier meer boom dan struik. De geelgroene katjes zorgen voor wat kleur langs het pad want verder is hier nog niet veel kleurigs te zien in de natuur. Er groeien hier ontzettend veel verschillende soorten mos. Ik las op internet dat er alleen in Nederland al 600 soorten voorkomen. Prachtig, al die verschillende tinten groen. Hier een goed voorbeeld van een oude muur bedekt met mos. Deze foto is genomen vanaf het weggetje wat langs de bovenste huizen van ons dorp loopt. De weg loopt nog een paar honder meter door naar het gehucht Seigneb...

De muren hier zijn wel 85 cm dik en op deze foto zie je een mooie dwarsdoorsnede. Het geheel bestaat uit 2 muren met daartussen een ruimte die gevuld wordt met kleine stenen. Als een ingestorte muur weer wordt opgebouwd  sorteer je de stenen in kleine en grote. Hier waren Mart en buurman Bernard de hele maandagmiddag zoet mee.  Ook langs ons dorpsweggetje zijn stenen neergegooid. Er lag een aardige berg en die grote stenen zijn echt loodzwaar maar aan het eind van de middag was de grond van mijn border weer te zien. Gistermorgen trof Mart de voorbereidingen om op te gaan bouwen. De speciemolen boven uit de garage gehaald en zand naar beneden gekruid Een lijntje gespannen want het moet wel een rechte muur worden. Je kan op de foto zien dat de achterste muur voor een groot deel is blijven staan maar de voorste muur is over een behoorlijke lengte naar beneden gekomen.