Langzaam begin ik mijn schroom om mensen te fotograferen te overwinnen. Ik sta nog wel minutenlang te twijfelen of ik het wel of niet zal vragen maar als dan een gesprekje gemoedelijk verloopt durf ik het eindelijk. En tot mijn verbazing zegt iedereen tot nu toe volmondig ja.
Deze man stond bij het hek van zijn moestuin iets te knippen en ik vroeg wat die vruchten waren. Hij wist het zelf ook niet maar had ze gezaaid voor een bloemist die ze gebruikte in bloemstukken. Ze waren bij de groothandel schrikbarend duur en daarom kweekte hij ze nu voor die bloemist. Wij zijn altijd geinteresseerd in moestuinen dus hebben we een hele poos staan praten over dit onderwerp. Voor hem was het zijn lust en zijn leven, dat kon je aan alles merken. Toen we afscheid hadden genomen en verder liepen kwam het ineens bij me op dat de vruchten weleens een klein soort kalebassen kunnen zijn. We zijn niet meer terug gegaan, ik wist het tenslotte ook niet zeker.
Reacties
Fijn weekend,
liefs,
Mirjam
Fijne ontmoeting, ik probeer mij daar meer voor open te stellen en had vrijdag een lang en prettig gesprek in de supermarkt met een 76-jarige man.
Lijkt me een heel sympathieke man.
Lieve groet
Deze vruchtjes koop ik ieder jaar in deze tijd, ze zijn zo decoratief.
Nu liggen ze rond een stolp en op een dienblad, verder niets aan doen,
ze verkleuren vanzelf en rond de Kerst zijn ze dan meestal dieprood van kleur,
geproefd heb ik ze nooit.
Groetjes, Betsy