HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Behalve dat we eind maart 2001 een stuk rivier schoonmaakten gingen we in die week ook nog verder met het waterbassin. Er zwommen trouwens al 16 forellen in, gevangen door Benoît, de zoon van Patrice. Robert voerde ze iedere dag wat bij met brood en ze werden in de zomer met het dorpsfeest genuttigd. Ze waren nu tijdelijk ergens anders ondergebracht. De rand van het bassin werd opnieuw opgemetseld. Met de oorspronkelijke stenen en die zijn zo zwaar dat er twee of drie man voor nodig zijn om ze op hun plaats te krijgen.  De vrouwen brachten alle kleinere stenen die uit het bassin kwamen met kruiwagens verderop langs het pad als een soort dijkverzwaring. Hier zijn Kees en Benoît aan het werk. Maria en ik hebben om half elf de harde werkers op koffie en koek getrakteerd maar Fransen blijven dat een vreemde gewoonte vinden op die tijd. Om half twee werd er gestopt en begonnen we met de voorbereidingen voor het eten. We zaten bij Patrice en Silvy in de tuin deze keer en we waren met zij...

We zagen de de film Monsieur Aznavour in het filmhuis in Gouda en wat was dat genieten.  Een portret van het bewogen leven van zanger Charles Aznavour én van zijn onstuitbare drang naar erkenning.  Is dat de overlevingsdrang van een zoon van immigranten die de Armeense genocide ontvlucht zijn? Je zag die drang naar erkenning de hele film door, het valt tenslotte niet mee van niets naar iets te groeien. Hij kreeg steun van Edith Piaf, mocht in haar voorprogramma optreden en wist zich op te werken tot wereldster. In de film zijn prachtige beelden van Parijs na de oorlog te zien gecombineert met de klanken van A znavours muziek. Ondanks Aznavours hechte band met zijn familie (en vooral zijn zus), zien we een emotioneel afstandelijke man. Geen warmhartige volksheld, maar een vastberaden bokser die zijn plaats op het podium elke stap heeft bevochten. Onze bewondering is er zeker niet minder door. Aznavour is en blijft voor altijd een ‘Monsieur’. En zelfs een hele grote. Elizabeth v...

Oudjaarsdag reden we samen met een zus en zwager naar Drenthe waar een oudere zus van ons op een mooie locatie woont. In tegenstelling tot haar twee jongere zussen is deze zus van het grote versieren. Haar locatie leent zich er ook goed voor. In en om het huis is het een en al kerst. Normaal gesproken staan er twee kerstbomen maar nu had ze zicht beperkt tot maar eentje binnenshuis maar dit bankje was zoals ieder jaar weer prachtig versierd. We hadden allemaal wat klaargemaakt en lieten ons de maaltijd goed smaken. Mart had van de seniorensoos een kiprollade van bijna een kilo gekregen die ik meteen in de vriezer had gelegd, veel te groot voor ons tweeën. Ik braadde hem daar aan en hij was samen met een honing mosterd saus erg lekker. De stoofpeertjes die de gastvrouw maakte smaakten zoals vroeger thuis bij onze moeder.

Dank jullie wel!   Voor de vele bezoeken aan mijn blog.  Voor alle lieve, leuke en grappige reacties.  Aan alle trouwe lezers een welgemeend gelukkig nieuwjaar. Dat 2025 alles mag brengen wat je wenst.  Maar bovenal wens ik iedereen een goede gezondheid.  Tot ziens, waar en wanneer dan ook.