Mart was naar het toilet en ik ging maar even op deze mooie stoel in de hal zitten, onderdeel van alle kerstversieringen daar. Er kwamen twee vrouwen aanlopen, moeder die al oud was en dochter. De moeder vond mij blijkbaar leuk zitten, zij bleef maar naar mij kijken en ik vroeg of zij ook wilde zitten met haar dochter, dan kon ik een foto maken. Dat vonden ze leuk en daarna heeft de dochter van mij ook een foto gemaakt en dat vond ik leuk.
Gisteren bloed prikken en een gesprek met de hematoloog gehad. Alles gaat nog steeds goed met me behalve de dubbel J stent, die doet nu iedere dag behoorlijk pijn, er zitten geen goede dagen meer tussen. De arts dacht net als ik ook niet dat de tumor die pijn gaf, het is de stent. De hematoloog ging de uroloog berichten wat wij samen ervan dachten.
Vandaag de chemo wat zoals altijd goed ging, de zevende dit keer, 9 januari krijg ik de laatste van de acht. Daarna kan het wel zes tot acht weken duren voordat ik een PET scan ga krijgen, ze willen dat zo lang mogelijk uitstellen omdat de chemo nog een poos doorwerkt.
Na de chemo bij de uruloog geweest. Die zag ik voor het eerst, ik had daarvoor alleen telefonisch contact met hem gehad. Een drain plaatsen was van de baan, te veel risico's, zei hij. Dan bleven er nog twee opties open, de stent laten zitten, wat veel pijn geeft en een geïsoleerd leven of dat vervloekte ding eruit halen met het risico dat ik nierstuwingen krijg omdat de urineleider toch nog in de knel zit.
Die beknelling is niet te onderzoeken, het zijn altijd veronderstellingen. Op de gok dan maar, ik koos voor het laatste en daar was de arts het mee eens. Het is zo gebeurd maar toch kreeg ik een afspraak voor maandag want dan is er als er eventueel in de dagen erna een aanval komt meer personeel dan in het weekend.
Tsja, wat moet ik er verder over zeggen. Hoop doet leven dan maar.
Reacties
Liefs Vera
Dus toi, toi, toi, Hals und Beinbruch en wat voor spreuken er nog mogen zijn om alles goed te laten verlopen. En we duimen natuurlijk!