Doorgaan naar hoofdcontent
Iedere morgen als we de laptop aanzetten kijken Mart en ik even naar deze foto die als achtergrond op het bureaublad staat. 'Onze mannetjes' zeggen we dan vertederd. Een foto maken van deze twee donderstenen valt niet mee, want ze gaan echt niet op verzoek zomaar zitten. Opeens ging Sebas, de donkere en acht maanden ouder dan zijn neef Luuk, toch even zitten en sloeg zijn armen over elkaar. Luuk doet alles na, zijn vader noemt hem niet voor niets Pietje Kopietje, en hij gaat dan ook zitten, kijkt naar zijn 'grote neef' en slaat ook zijn armen over elkaar. Ik roep en ik klik. Hier had ik een half uur op gewacht en ik was dan ook meer dan tevreden met deze foto, die begin maart werd genomen. Hieronder nog eentje uit de serie, waarop Luuk net als Sebas zijn capuchon over zijn hoofd trekt.
Reacties