Doorgaan naar hoofdcontent

Het mesje van mijn vader

Toen ik deze blogpost van Vlimbouter las moest ik meteen aan het aardappelschilmesje van mijn vader denken. Met dit mesje schilde hij iedere avond een grote pan aardappelen voor de volgende dag, wij aten toen nog 's middags warm. Er moesten heel wat piepers geschild worden want ik kom uit een groot gezin. Iedere avond ging dat volgens een bepaald ritueel. Pa pakte zelf de aanrdappelmand, ging vervolgens naar de keuken, trok daar een la open en riep zonder echt te kijken dat 'zijn' mesje alweer zoek was (dit is de gekuisde versie). Er was altijd wel iemand in de buurt die naar dezelfde la liep het mesje eruit viste en het pa in zijn hand drukte. Nog mopperend over dat verdwenen mesje ging hij op een stoel zitten al roepend dat er een pan water moest komen. Natuurlijk was er weer iemand die een pan water naast hem zette waarna pa tevreden de aardappels ging schillen. Toen we tien jaar geleden na het overlijden van mijn moeder haar spullen moesten opruimen heb ik dit mesje kunnen redden uit de handen van een van mijn zussen die het wilde weggooien. Er kleefde voor mij te veel herinneringen aan dit mesje om het in de vuilnisbak te laten verdwijnen. Het is loeischerp, ik gebruik het nog vaak.


Reacties

Bertiebo zei…
Nee ik snap dat je dat mesje bewaarde. Mijn vader schilde ook altijd de aardappelen, maar dat was minder werk. Voor slechts drie mensen
Jeanne zei…
Mooi die herinneringen............
Pippa's Hus zei…
Ik snap wel dat je dat mesje gered hebt! Wat een heerlijke herinnering. XX Esther
Ineke zei…
Bij het zien van deze foto's hoor ik je vader roepen om "zijn"mesje (maar dan wel de ongekuiste versie). Mooie herinnering aan een bijzondere man.
Annelies zei…
Je zou zo'n mesje bijna inlijsten, Marthy!
Sjoerd zei…
Mijn vader had zo'n mesje om iedere avond zijn appeltje of ander stuks fruit te schillen. Dat mesje was heilig, ik weet niet waar het gebleven is. Na de dood van mijn vader heb ik met de rest van de familie geen contact meer.
Ohh het herders schilmesje. Daar schilt mijn moeder nog altijd haar aardappelen mee. En alleen met die hè. Niet met een ander mesje!
Inge zei…
Onze kelder ligt vol met gereedschap: van mijn man's opa, allebei handige Henkies
Lot zei…
Mijn vader was schoenmaker en hij gebruikte een schoenmakersmes, dat is eigenlijk een stuk staal zonder lemmet, voor het snijbonen snijden en dat deed hij door de snijboon op z'n kant op wijsvinger te leggen en dan met zijn mes het in allemaal even dikke reepjes te snijden. Ik heb het vaak geprobeerd maar het lukt me niet. Mes heb ik geerfd en ook bak ik nu vaak in een hele oude BK bubbeltjeskoekenpan.
Herdersmesje heb ik kort geleden gekocht.
Mijn moeder schilt de aardappelen ook nog steeds met zo'n schilmesje. Nu voor haar alleen, vroeger voor haar gezin met 6 kinderen en man.
Marthy zei…
Ach Bertie, je had die grote pan bij ons moeten zien...
Marthy zei…
Bij mijn vader was dat mesje ook heilig, Sjoerd. Daarbij had jij ook nog een zakmes, zo'n houten knol, die gebruikte hij alleen op het land.
Marthy zei…
Het mesje hangt tussen de andere messen aan zo'n messenstrip boven mijn aanrecht. Het is een van de kleinste mesjes en toch springt het onmiddelijk in het oog.
Marthy zei…
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dit weg te doen, Esther.
Marthy zei…
Mijn vader was een zachtaardige man, Ineke, maar als hij dat mesje niet direct zag was het mopperen.
Marthy zei…
Nog maar niet wegdoen, Inge.
Marthy zei…
Oh ja, die BK koekepannen, ik weet precies welke je bedoelt, onverslijtbaar. Waar kocht je een herdersmesje, Lot?
Marthy zei…
Ik denk dat alleen de ouderen het nog zo doen, Jeanette. Zelf gebruik ik een schrapper waar ik heel handig mee ben.
Marthy zei…
Goed idee! Als ik er niet meer mee kan snijden ga ik hem op een plankje lijmen en maak ik er zo een schilderijtje van, Annelies
Marthy zei…
Jouw moeder weet wat kwaliteit is. Het zijn geweldige mesjes.
Onliemie zei…
Ik heb het aardappelmesje van mijn moeder ook nog... zelfde merk maar nog veel harder afgesleten (de zuinige Limburgers zeker?)... zo dun geworden dat ik het niet meer durf te gebruiken en zelfs het hout is er met ijzerdraad weer aangebonden... LOEIscherp ook... en vol herinneringen... een mesje om te koesteren. Ik denk dat ik het ook eens een keertje op mijn blog laat passeren. Maar bij ons was het wel mijn moeder die de aardappelen schilde... heel het huishouden en groententuin kwam op de schouders van mijn moeder... mijn vader had het altijd maar te druk met 2 jobs.
Ageeth Mooij zei…
Prachtige herinneringen en daar helpen gebruiksvoorwerpen (en foto's) goed aan mee.
Lot zei…
http://www.schilmesje.nl/
Deze link vond ik bij een Nederlands/Noorse blogster.
Wat een prachtig verhaal! Die dierbare herinneringen in tastbare vorm in je handen... Ik snap dat je hier heel blij mee bent! Ook het andere verhaal vond ik mooi, dank je wel voor het delen!
miekequilt zei…
Wat een leuk verhaal. Goed bewaren, maar ook gebruiken. Dat is zó leuk.
Vlimbouter zei…
Wat een heerlijk verhaal! Een mesje met zo'n mooie geschiedenis moet je uiteraard koesteren en bijhouden. Dank je wel voor de verwijzing naar mijn blog, Marthy!
Haak en Pen zei…
Wat een mooi herkenbaar verhaal, het zijn juist die kleine dingetjes waarbzoveel herinneringen aan kleven
Met warme groet Manon
Elizabeth zei…
Maar goed dat je het mesje hebt kunnen redden! Wat een verhalen het toch kan oproepen hè...
Mijn vader schilde vroeger ook altijd de aardappelen en/of mijn opa die bij ons in woonde. Het was vast een mannenkarweitje in die tijd..
Nou, mijn man doet het niet hoor! Trouwens, zo vaak eten we helemaal geen aardappels.

Groetjes, Elizabeth
Marthy zei…
Wat hebben die ouders van ons toch hard gewerkt, denk ik dan. Mijn vader, moe van zijn werkdag, pakte dan toch die aardappelmand om mijn moeder te ontlasten, mopperig boven die keukenla. Zo goed te begrijpen.
Marthy zei…
Ik heb gisteren in een klein oud fotolijstje want ik deze zomer op een brocante kocht een afbeelding van mijn moeder als jong meisje gedaan. Als ik er naar kijk raak ik helemaal ontroerd, Ageeth.
Marthy zei…
Oppassen dat we niet teveel weggooien, Stefanie. Dit is het waard om bewaard te blijven.
Marthy zei…
Ja, gek eigenlijk dat mannen in die tijd aardappels schilden. Mart heeft altijd een verhaal over zijn opa die stoofpeertjes zat te schillen, dat zie ik nu ook geen man meer doen.
Ageeth Mooij zei…
Er hangt bij ons een pasfoto van mijn moeder als 15-jarige en bijna dagelijks raakt haar onbevangenheid en schoonheid mij.
Marthy zei…
Hebben we niet allemaal van die kleine spulletjes die ons dierbaar zijn, Manon? Onvervangbaar!
Marthy zei…
Ik vond jouw verhaal over dat bordje zo mooi, Lut en dacht toen onmiddelijk aan het mesje van mijn vader, dat was ook een blogje waard.
Marthy zei…
Het gaat nooit weg, Mieke, net zoals zoveel van die kleine dierbare dingen.
In de weer zei…
Hier in huis ook zo'n mesje en nog meer afgesleten. Mijn vader maakte het altijd scherp aan de buitenmuur bij de achterdeur. Mooie herinneringen hè ?
Lida zei…
Nou ja zeg! Precies zo'n mesje hadden wij ook. Gebruikt door mijn moeder om de aardappels te schillen. Jee, wat herkenbaar. Het merk, het molentje, het houten heft, het volkomen versleten lemmet. Dank voor deze herinnering.
Marthy zei…
Precies wat mijn vader deed, Toos, aan de buitenmuur bij de achterdeur.
Snel en goed, ik kan het zo niet.
Marthy zei…
Ze wisten vroeger wel wat goed was, Lida.