Toen afgelopen voorjaar het kinderledikant en de kommode uit deze kamer naar onze buren ging hielden we veel ruimte over. Het oude bureau werd tegen een kant geschoven en we vertrokken naar Frankrijk. Daar kochten we deze zomer op een brocantemarkt een leuk oud kastje wat mee ging naar Nederland. Toen wij hier in oktober weer terugkwamen ben ik na een paar weken eens flink gaan schuiven in deze kamer. Printer op dat ijzerenladenkastje, paste precies. Twee prikborden boven het kastje, de spijkertjes hingen er nog van babyschilderijtjes.
Het oude rolluikkastje wat in een andere kamer stond mocht er nog bij voor de sfeer en omdat het zo mooi voor dat muurtje past. Het is een grote kamer, dit is nog maar de helft. Aan de andere kant van de deur staat nog een grote Lundiakast met daarvoor een kleed waarop ik mijn oefeningen doe. Ik noem het tegenwoordig mijn kamer. Niet gek voor een kind wat in een groot gezin haar kamer moest delen met drie zusjes en ooit begon met een Tomadoboekenrekje met daarop een paar boeken en wat snuisterijtjes.
Heerlijk, zo'n eigen kamer. Toen hier de jongens de deur uitgingen, hebben we ook elk een werkkamer gekregen. Alleen die van mij is niet zo mooi opgeruimd als die van jou, Mooie kastjes heb je verzameld. ( Een vriendin van dochter noemt mijn kamer, een gezellig winkeltje.)
Wij hebben een groot huis met vier flinke slaapkamers, Jeanette. Op twee andere slaapkamers staan bedden, want er slapen hier nog weleens kleinkinderen. Op mijn kamer wilde ik geen bed, ik wilde ruimte.
Een eigen kamer is heerlijk. En ik denk dat je er veel bezig bent. Want die gouden enveloppen liggen er niet voor niets. Bedankt. En ik zie mijn kaart hangen, wat leuk. De houten meubels vind ik schitterend, vooral het bureau met die laden.
Zo hee, wat leuk gedaan. Die kast met 6 laden is fantastisch. Ik ben gek op ladenkasten. En kijk die oude typmachine ...haha. Wat natuurlijk ook niet ontbreekt, een fotootje van je moeder.
Ja, die burostoel, ooit door Mart blauw geschilderd. Hij was zo oud dat de wieltjes een jaar of wat terug helemaal begonnen te verpulveren. Nieuwe wieltjes eronder en hij mag weer een poosje mee.
Wat lijkt me dat heerlijk zo'n eigen plek in huis. Daar droom ik ook van. Ik moet alleen nog wachten tot alle kids het hotel mama verlaten... (hoewel ik het ook supergezellig vind dat een aantal van onze kinderen nog thuis wonen, hoor)
Ik zou zo'n kamer ook niet willen ruilen voor een inwonend kind. Weet nog maar al te goed hoe gezellig dat is. Gelukkig komt onze jongste, onze dochter regelmatig eten bij ons.
Reacties
De houten meubels vind ik schitterend, vooral het bureau met die laden.
Wat natuurlijk ook niet ontbreekt, een fotootje van je moeder.