Doorgaan naar hoofdcontent

Naar Vals les Bains

Het was bijna één uur toen we gisteren St. Andéol de Vals binnen liepen. Het lag ongeveer halverwege onze tocht en het was een rustig plaatsje met een leuk dorpsplein. Een bankje in de schaduw van een boom werd onze lunchplek. Zoals in alle dorpen en steden in Frankrijk  was hier ook een openbaar toilet, redelijk schoon en dat is erg prettig als je met vier vrouwen bent. Alhoewel ik er ook geen probleem van maak om een plasje te doen in de vrije natuur.



Het tweede deel van de route, na St. Andéol, was een stuk zwaarder. Eerst een flinke afdaling met daarna een pittige stijging. Uiteindelijk zagen we in de verte een grote vallei liggen, dwars op onze route. Dat moest de vallei van de rivier de Volane zijn die naar Vals les Bains loopt. 

We volgden een mooi pad langs deze rivier tot vlak voor Vals waar we stopten en wachten op Patrice die ons op zou komen halen. Jany had wat last van een knie en Marie-Christine was erg moe, we hadden dan ook zeven uur gelopen maar dan wel op een heel laag tempo. Marie loopt altijd heel langzaam, dus het was voor mij een oefening in geduld hebben en dat heb ik met wandelen niet zoveel. Ik loop graag mijn eigen tempo en dat ligt vrij hoog.  

Patrice bracht ons terug  bij onze auto’s in St. Joseph des Bancs waar hij nog een foto van ons nam. We hadden een heerlijke dag gehad vonden we.

Reacties

Jij zult moeier dan normaal geweest zijn na zo'n wandeling in een voor jou tè traag tempo. Dat is het lastige van lopen in gezelschap. Maar wat is het mooi bij jullie!!
KnutzEls zei…
Hou ook van een pittig tempo. Maar geduld is een schone zaak 😎
Vlimbouter zei…
Ik vind slenteren ook veel vermoeiender dan flink doorstappen.
Sjoerd zei…
Ik blijf het een hele mooie omgeving vinden
Emie zei…
Zeven uur lopen, ik vind het nogal wat. Lekker clubje vormen jullie en fijn dat je weer blogt!