De dag eindigde gisteren met onweer en een zware langdurige regenbui. Sneu voor de wielrenners die nog onderweg waren maar die van ons waren al vroeg binnen. Vervelend voor hen was dan weer dat de bagage deze keer erg laat was maar dat ze naar de voetbal konden kijken, Frankrijk speelde tegen Peru, maakte een hoop goed.
En in de tweede helft vlogen er zeven man en een vrouw om de beurt heel snel onder de douche want ze wilde allemaal de uitslag zien, Frankrijk won.
Het echtpaar wat de bagage kwam halen stond vanmorgen voor half acht voor de deur, ze hadden het gisteravond al gezegd. Iedereen hielp mee om de tassen snel in de auto te brengen en ik vroeg of ik nog een foto mocht maken. 'We zetten even die mooie Mexicaanse hoeden op die we van de organisatie hebben gekregen', zei zij en ze gingen er eens goed voor staan.
Meestal zijn het wat oudere echtparen die het bagagevervoer doen. Ze rijden in gehuurde busjes en doen dit werk vrijwillig. Ja, je kan het best werk noemen, vier lange dagen van hot naar her vliegen en lopen sjouwen met tassen. En het zijn allemaal schatten, ze doen het met plezier. Ze geven je een hand, wat is dat toch een heerlijke gewoonte van de Fransen en nemen de tijd om even een praatje te maken. 'Tot volgend jaar maar weer, hè'
Vanmorgen weer hetzelfde ritueel als gisteren maar nu hoef ik geen maaltijd te verzorgen. Wel zes wassen gedraaid, Mart spande een extra lijn voor het huis. Maar dankzij het mooie weer ligt die was op wat strijkgoed na alweer grotendeels in de kast. Morgen gaan we wat leuks doen, hebben we verdiend vinden we.
Reacties
Snap je wel hoor ;-)
Voor hem geen 2018 t-shirt?