Inshallah

Het is mistig als we uit de baai richting Tanger rijden en dat blijft zo. In de haven van Tanger Med loopt alles wat betreft de formaliteiten op rolletjes maar als we bij de aanlegplaats van de boten aankomen zien we dat alles dicht zit van de mist en er loopt geen boot binnen. We moeten lang wachten, lezen maar wat en dan eindelijk verschijnt er wat door de mistflarden, drie boten bijna tegelijk. Die van ons, op de bovenste foto, zelfs met een loodsbootje. Dan gaan eerst de vele vrachtwagens achteruit erin en dat vraagt weer veel tijd. Als je je dan afvraagt of de personenauto's er nog wel bij kunnen krijgen we het sein om te gaan rijden en verdwijnen we in de muil van het grote monster.

Langzaam verdwijnt Marokko uit het zicht, de mist is opgetrokken en de zon schijnt weer. Wat hebben we genoten van dit mooie, afwisselende land met zijn gastvrije bewoners. Natuurlijk zien veel van die bewoners jou als wandelende portemonnaie maar dat is te begrijpen. Een sociaal stelsel is er niet en ben je dan werkeloos, oud of ziek dan moet je zelf maar zorgen voor je inkomsten.  De mensen zijn hulpvaardig en vriendelijk maar willen als het even kan aan je verdienen. Je moet daar tegen kunnen en het met een beetje humor tegemoet treden. Wij zijn in ieder geval verliefd geworden op het land en zullen er zeker terug komen. Inshallah ( als God het wil)!