We zijn afgelopen week steeds een stukje westelijker opgeschoven en uiteindelijk zijn we vandaag bij de Atlantische Oceaan uitgekomen. De dag begon fris, het had een groot deel van de nacht geregend. Vanaf de camping konden we zien dat er sneeuw was gevallen op de djebel Lekst (2359m) en de Adrar Mquorn (2344 m). Via een route met weer eens prachtige landschappen over de bergpas van Kerdous richting de kust. Onderweg steken de meeste mensen vriendelijk hun hand op. Heel veel soorten cactussen gezien onderweg.
Daar is ie dan, de zee. We rijden langs de kust een klein stukje zuidelijker naar onze camping in Mirleft. Daar bespreken we een plaats en gaan dan eerst in het plaatsje wat eten. Daarna nog een paar kilometer verder op zoek naar de arcades van Legzhira. Eb en vloed hebben daar op natuurlijke wijze vier bogen uitgesleten. We lopen over het strand er naar toe en om onder de eerste boog door te komen krijgen we natte voeten, het water staat nog te hoog. Maar juist aan de andere kant, met de zon op het rode gesteente is dit natuurverschijnsel op zijn mooist. Terug gekomen bij de vrolijk gekleurde terrasjes bestellen we een thee en zitten heerlijk in het zonnetje te genieten met zicht op de golven van de Atlantische oceaan.
Daar is ie dan, de zee. We rijden langs de kust een klein stukje zuidelijker naar onze camping in Mirleft. Daar bespreken we een plaats en gaan dan eerst in het plaatsje wat eten. Daarna nog een paar kilometer verder op zoek naar de arcades van Legzhira. Eb en vloed hebben daar op natuurlijke wijze vier bogen uitgesleten. We lopen over het strand er naar toe en om onder de eerste boog door te komen krijgen we natte voeten, het water staat nog te hoog. Maar juist aan de andere kant, met de zon op het rode gesteente is dit natuurverschijnsel op zijn mooist. Terug gekomen bij de vrolijk gekleurde terrasjes bestellen we een thee en zitten heerlijk in het zonnetje te genieten met zicht op de golven van de Atlantische oceaan.
Reacties
Groet Hannah