Doorgaan naar hoofdcontent

Ochtendlijke ontmoeting

Het leuke van mijn ochtendwandelingetjes is dat ik mijn buren wat meer zie en spreek. Zo kom ik bijna iedere ochtend monsieur Veysan tegen. Hij heeft slechte knieën, artrose en wil in beweging blijven. Vanochtend vroeg ik hem of hij niet geopereerd kon worden en hij vertelde dat dat wel kon maar dat hij daarna zijn knieën niet meer goed kon buigen en hij wilde zo graag in zijn groentetuin blijven werken. Ik heb altijd een beetje moeite om aan iemand te vragen of ik een foto mag nemen en bij hem durfde ik dat eigenlijk niet zo goed omdat hij bekend staat als niet al te makkelijk. Toch deed ik het en tot mijn stomme verbazing vond hij het prima en ging er zelfs voor zitten. Zijn hondje kreeg de opdracht om lief naar mij te kijken. Ik heb me nu voorgenomen om eens aan wat meer mensen te vragen of ze willen poseren.


Reacties

Annelies zei…
En dat toestemming vragen heeft je een hele mooie foto opgeleverd, naast natuurlijk al die mooie ontmoeting met hem!
Pippa's Hus zei…
Die meneer ziet er helemaal niet 'moeilijk' uit! Wat lief dat het mocht. XX Esther
Marthy zei…
Vaak worden mensen met het ouder worden milder, ik geloof dat dit ook voor hem geldt.
Marthy zei…
Ik was blij met de foto, Annelies. Het is zo'n mooie herinnering voor later.
Sjoerd zei…
Ik weet dat de meeste mensen daar geen bezwaar tegen hebben als je dat vraagt. Ik had er in het begin ook moeite mee.
Onliemie zei…
Ha weer zo'n olijkerd...leuk hondje ook!
Marthy zei…
Ja, zijn reactie viel me mee, Sjoerd. Ga het meer doen.
Marthy zei…
Zijn hondje betekent veel voor hem, Kris.
Lot zei…
Leuke foto.

Ik heb al 2 nieuwe knieen en kan ze prima buigen en ook wel kort op de knieen zitten. Hurken gaat inderdaad niet, maar dat kon ik ervoor ook al niet meer. En ik loop nu gelukkig weer zonder pijn.
Jeanne zei…
Hij gaat er echt voor zitten. Leuke herinnering zo. Ik heb daar nog wat te overwinnen als ik toestemming wil vragen.
Bertiebo zei…
Ik heb ooit eens een serie foto's gemaakt van mensen met hun hond. Daar had jouw vriend heel goed in gepast. Bijna iedereen ging vrijwillig poseren, dat vond ik zo leuk. Men vroeg niet eens waar het voor was. Sindsdien durf ik het te vragen.
Wieneke zei…
Je moet het natuurlijk altijd eerst netjes vragen, vooral als je de foto ook nog eens op internet gooit, maar het is een hartstikke goed idee om je dorpsgenoten zo te vereeuwigen. Lekker spontaan ook. Ik vind het een prachtig portret van monsieur et le petit chien. Hoe heet dat leuke hondje trouwens?
Marthy zei…
Ja Lot, ik vind het sneu voor hem want hij heeft echt veel pijn maar wil beslist niet geopereerd worden. Bang voor een operatie misschien?
Marthy zei…
Bij de derde keer dat ik hem tegenkwam op het weggetje durfde ik het pas te vragen, Jeanne.
Marthy zei…
Ik heb geleerd van jouw blogberichten over Amsterdam, Bertie. Daarna dacht ik dat ik dat ook meer moest doen, mensen gewoon vragen op ze op de foto willen.
Marthy zei…
Ik weet niet hoe zijn hondje heet maar zal het eens vragen.
Vera zei…
Doet mij weer denken aan Jeruzalem. Ik fotografeerde daar een orthodoxe oude meneer en dat is natuurlijk absoluut fout!! Het hondje lijkt op Daantje, maar dan geheel voskleurig
Marthy zei…
Ook in Marokko was mensen fotograferen moeilijk.
Emie zei…
Op de een of andere manier kwam mijn reactie niet bij jou door. Terwijl ik je wilde schrijven dat jij wel wat met leuke oude Fransmannen hebt!
Marthy zei…
Ik hoop dit soort leukertjes vaak voor mijn lens te krijgen, Emie. Ik ga er wat meer mijn best voor doen.
Vera zei…
Ach in Staphorst is het ook al niet makkuluk😎