Monsieur Valette
Deze twee foto's van buurman Valette nam ik in september 2015. De winter daarvoor was hij met gladdigheid gevallen en had zijn heup gebroken. Tijdens zijn revalidatieperiode werd zijn vrouw die dementeerde opgenomen in een verzorgingtehuis. Al die jaren samengewoond in dit huis, zij was er zelfs geboren en nu zat hij alleen en was eenzaam. Dat was te merken als ik eens een praatje ging maken bij hem. Afgelopen winter is hij weer twee keer gevallen en nu zit hij in een verzorgingstehuis in Privas. Hij is inmiddels 91 jaar oud. Als het weer beter wordt kom ik terug naar mijn huis, had hij tegen Robert gezegd.....
Ik merk dat het mij ontroert. Het proces van ouder worden is uiteindelijk vaak onttakeling van wat je mens onder de mensen maakte. Dat van dichtbij meemaken is geen kleinigheid en dat zie ik aan meneer Valette. Je eerste foto is prachtig.
BeantwoordenVerwijderenHet was altijd een zeer actieve man, gezond en sterk tot op hoge leeftijd. In dan ineens die aftakeling. Hij beseft het, dat zie je in zijn ogen.
VerwijderenIk vind dat monsieur Veysan en monsieur Valette op mekaar lijken. Zijn ze familie van mekaar? Goh maar 3 mensen meer in het dorp... wat een uittocht. Moet toch wel eenzaam zijn zo in de winter. Komen er tegen april nog wat meer mensen? Of zijn jullie dan gewoon met 5?
BeantwoordenVerwijderenIk was misschien niet duidelijk maar de onderste foto is ook monsieur Valette. In de winter, dus ook nu, is het hier erg stil. Robert is de enige waar ik een kort praatje mee heb gemaakt. In het voorjaar begint het drukker te worden, dan komen er geregeld mensen in het weekend of rond de feestdagen een weekje.
VerwijderenHoe triest als je zo uit het leven glijdt, maar we hebben het niet voor het uitkiezen. En noe stil is het daar bij nou nu, ongelofelijk.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben niets te kiezen, Els. Ik heb zelf daar niet zo'n moeite mee.
VerwijderenTriest en weemoedig gevoel krijg ik bij je verhaal. Helaas 'thats life'
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk is het triest, maar aan de andere kant heeft dit echtpaar heel lang samen kunnen zijn in goede omstandigheden.
VerwijderenPortretfotografie is best moeilijk vind ik. Maar jij hebt mooie foto's, vooral dat 'staatsie'portret is leuk. Ik vind haar jurk trouwens ook geweldig.
BeantwoordenVerwijderenMensen van die leeftijd geen er vaak echt voor ,staan', Jeanette, als je vraagt of je een foto mag maken.
VerwijderenKlopt Marthy. Dat deden onze opa's en oma's ook altijd. Nu vind ik die foto's mooi en ben er heel blij mee.
VerwijderenHet ergste is toch wel dat mensen die zo lang samen waren, niet meer bij elkaar kunnen wonen. Als een leven zo triest moet eindigen bekruipt je het gevoel van hoe zal het ons vergaan tegen die tijd?
BeantwoordenVerwijderenDat je misschien in een verzorgingstehuis terecht komt is onvermijdelijk maar het zou toch moeten kunnen dat je in hetzelfde tehuis terecht komt, Emie. Daar zou voor gepleit moeten worden.
VerwijderenJe hebt het niet voor het kiezen hoe je oud wordt. Ik hoop alleen maar dat ik nooit hulpbehoevend wordt.
BeantwoordenVerwijderenOok wat dat laatste betreft heb je het niet voor het kiezen, Sjoerd. Dat is de harde realiteit.
VerwijderenErg moeilijk moet het zijn om afscheid te nemen van je vertrouwde omgeving omdat je lichaam niet meer meewil...
BeantwoordenVerwijderenJammer ook dat dit dorp helemaal uitsterft. Tijdens de winter moet het daar wel erg eenzaam zijn voor de overblijvers.
Ooit staat dat de meesten van ons te wachten. De kans dat je in je eigen bed in je vertrouwde huis je laatste adem uit blaast is zeer gering.
VerwijderenNet wat je zegt Marthy, het is fijn dat ze tot op hoge leeftijd in goede omstandigheden van elkaar hebben kunnen genieten en eens komt het voor iedereen. Het leven is eindig.
BeantwoordenVerwijderenToos, ik wil graag oud worden en zolang mogelijk met Mart naast me. Maar morgen kan het ook over zijn met me. Ik kan daar goed mee leven.
VerwijderenJa allemaal waar wat je zegt, Marthy. En dat weten we ook allemaal. Maar ik vind het toch triest.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk blijft het triest, vooraldat dat alleen achter blijven, Bertie. Ik heb dat bij mijn moeder gezien en ook bij mijn schoonmoeder. Maar zoals Toos al zegt: het leven is eindig.
VerwijderenWat toch sneu. Op een gegeven moment is het zo dat 1 van tweeën weg valt. Ik werk zelf in de uitvaart en heb het altijd zo te doen met de oude mannen die achter blijven. Ze zijn zo onthand als hun vrouw weg valt. Het begroot me altijd zo. Xx Esther
BeantwoordenVerwijderenGelukkig zijn er ook mannen die niet onthand zijn, Esther maar die eenzaamheid na het verlies van een partner geldt voor allemaal.
Verwijderen