Eindelijk...gevangen

We hadden de moed al opgegeven, dachten dat we die lastpost nooit meer zouden vangen. Met van alles hebben we geprobeerd het beest de vangkooi in te lokken,  rauwe eieren,  vis en fruit maar hij hapte niet toe. Een paar keer was de klep van de kooi dicht geslagen maar dat betekende dat hij net niet ver doorgelopen was, de slimmerd.

Toen we gisterochtend al vroeg de moestuin inliepen om wat groenten te oogsten zagen we hem zitten in de kooi, de marter, eindelijk. Hij werd wild toe hij ons zag dus Mart haalde gauw een zeil waar hij de kooi inwikkelde zodat het beest rustig werd en om de kooi op te kunnen pakken want je bent zo een vinger kwijt.

De kooi is achterin de auto gezet en kilometers verder is de marter in een stuk bos vrijgelaten. Daar zal hij genoeg voedsel kunnen vinden en wij zijn hem kwijt.

We zullen hem niet missen 😉