Op de tweede dag van onze maandelijkse wandeltocht liepen we nog even door het oude centrum van Blokzijl met zijn mooie huizen aan het water. In het plaatsje Nederland, een vlek op de kaart, waren de plaatsnaamborden voor veel mensen zo bijzonder dat ze vaak gestolen werden. Daar is nu wat aan gedaan, vertelde men ons. Ze zijn zo vast gezet dat meenemen heel moeilijk is geworden.
Noordelijker liepen we, richting Friesland, door de Weerribben, een van onze nationale parken. Het is een 35 km² groot natuurgebied, bijna helemaal in handen van Staatsbosbeheer.
We liepen door de dorpen Kalenberg en Ossenzijl, die tot voor kort grotendeels van de rietteelt leefden.
De mannen houden onze stokken even vast terwijl schoonzus en ik wat foto's nemen. Gelukkig zijn ze alle twee nogal geduldig.
Jammer genoeg kregen we tegen de middag wat regen maar dat neemt niet weg dat we toch genoten van dit mooie gebied. Dit was voorlopig de laatste keer, in het najaar pakken we de route weer op. Het Zuiderzeepad is 490 km lang, we hebben er nog 175 te gaan.
Noordelijker liepen we, richting Friesland, door de Weerribben, een van onze nationale parken. Het is een 35 km² groot natuurgebied, bijna helemaal in handen van Staatsbosbeheer.
We liepen door de dorpen Kalenberg en Ossenzijl, die tot voor kort grotendeels van de rietteelt leefden.
De mannen houden onze stokken even vast terwijl schoonzus en ik wat foto's nemen. Gelukkig zijn ze alle twee nogal geduldig.
Jammer genoeg kregen we tegen de middag wat regen maar dat neemt niet weg dat we toch genoten van dit mooie gebied. Dit was voorlopig de laatste keer, in het najaar pakken we de route weer op. Het Zuiderzeepad is 490 km lang, we hebben er nog 175 te gaan.
Reacties
Zo'n geduldige man heb ik nou ook (-:
Wij hebben in de Weerribben gefietst en ook door Nederland maar niet getracht het plaatsnaambord mee te nemen.
Groetjes ♥
Mag ik vragen waarom je met stokken loopt, is het er zo drassig!
Groet
Marrian