Vlees

Er zijn 's winters niet veel restaurants open in die kleine dorpen bij ons in de buurt en zeker niet doordeweeks dus het was een geluk dat ik voor gisteren een wandeling vond met aan het eindpunt een restaurantje. 

Dit was een bijzondere locatie want het was niet alleen een restaurant maar ook een slagerij met daarnaast zo op de foto te zien ook nog een klein kruidenierswinkeltje. Het was niet groot binnen maar wel een heerlijk Frans sfeertje. Wij kregen een ronde tafel vlakbij de houtkachel en wisten al meteen, hier gaan we voorlopig niet meer weg.

We konden een dag menu en een menu 'gourmand' krijgen. En wat dat laatste menu inhield zou de patron, een heerlijke man met pretoogjes, wel even uitleggen. We hadden het al gauw gehoord, wij gingen voor 'gourmand'. 

Ons voorgerecht was erg lekker, charcuterie, allemaal regionale producten waarvan een deel zelfs 'fait à la maison'.

Terwijl wij lekker zaten te eten werd het vlees voor het hoofdgerecht gesneden. 

Dit was fin gras rundvlees, echt een bijzonderheid waar ik op internet even wat over opgezocht heb. 

Fin graz du Mezenc is afkomstig uit het massief van de Mézenc, ten noord-westen van de Ardèche en ten zuid-oosten van de Haute-Loire, en is seizoensgebonden. Het AOC fin gras rundvlees staat met zijn vleugje peterselie bekend om zijn unieke smaak. De hoge kwaliteit is het resultaat van een eeuwenoude ambachtelijke traditie: een winterse vetmesting met gedroogd gras afkomstig uit het massief van de Mézenc, met daarin de beroemde Alpen venkel of cistre, een plant met anijsachtige smaak wat de beesten vooral gedroogd heerlijk vinden.

De man was duidelijk trots op zijn product en vond het erg leuk dat wij er interesse in toonden. Met recht natuurlijk want dit is puur vlees, zoals vlees behoort te zijn.

Hij bood aan een foto van ons te maken en zijn mooie vlees werd er even bijgezet. 

Nou, we hebben heerlijk zitten eten. Het vlees, mooi gebakken werd opgediend met van die lekkere zelfgemaakte patatjes en kool. Allemaal heel simpel maar van een uitstekende kwaliteit, daar komt geen Unilever aan te pas.

Bij de kaas werd een grote pot confiture neergezet, we moesten maar eens proeven waar die van gemaakt was. We kwamen er niet achter maar het bleek van een bepaalde pompoen, sinasappel en peper? gemaakt te zijn. We kregen zaadjes van die pompoensoort mee, in een slagerspapiertje. 

Na de kaas werd er gevraagd of we nog plaats hadden voor zelfgemaakte appeltaart. Met een kopje koffie sloten we hiermee af.  

We hebben de patron beloofd dat we van de zomer terugkomen en dan willen we wel het recept van zijn jam.