Als we vanuit Stolwijk naar het Franse huis gaan hoeven we, zeker straks met het appartement, alleen maar de voordeur achter ons dicht te trekken. Dat is in Frankrijk toch wel een ander dingetje, daar ben je niet zomaar weg. Om te beginnen moet de moestuin leeg. De laatste bonen en courgettes zijn naar Robert gegaan en van de tomaten die voldoende rood waren heb ik nog passata gemaakt. Er bleven veel onrijpe over, een gevolg van onze late komst en het vroege vertrek. Het is de laatste jaren steeds gelukt om ze in Nederland rijp te krijgen dus dat zal nu ook wel weer lukken.
Verder zijn de dahlia's afgeknipt en hebben een dek gekregen met takken die Mart knipte van een groenblijvende struik. Daar over een stuk gaas met wat stenen erop. Ik doe dit nu al voor het derde jaar en de planten overleven zo de winter.
Alle potplanten waaronder veel vetplanten heb ik op een lange rij achter de tuinmuur gezet. Hier staan ze beschut voor de koude wind en te strenge vorst. Al het losse spul wat hier en daar staat en hangt heeft een plekje in de tuinkamer gekregen.
Op de twee terrassen en de binnenplaats staan bij elkaar heel wat tuinmeubels. Die zijn schoongemaakt en staan nu in het vakantiehuis, plek genoeg daar. Alleen de twee grote tafels blijven buiten, te groot en te zwaar maar er gaat wel een zeil over wat Mart goed vastmaakt want de wind kan hier 's winters ongenadig te keer gaan.
Reacties
Jullie hebben wel eer van je werk: het ziet er weer ‘akelig’ netjes en opgeruimd uit, Marthy. Laat de winter maar komen.
Kan me herinneren van vroeger dat wij de onrijpe tomaten in het donker lieten rijpen,wat heb je veel soorten.
Blij kinderen en kleinkinderen weer te zien.......nou ik denk zo dat die blijheid van 2 kanten komt :-))