Kleinzoons

 Daar stonden ze dan, onze twee mannetjes, voor het raam Sinterklaasliedjes te zingen. De intocht van de Sint hoefden ze echt niet te zien, ze wisten immers van 'het geheim', het geheim dat de Sint niet bestond. Maar schoen zetten wilden ze wel en toen vonden ze het na wat onderling overleg opeens toch beter om maar een paar liedjes te zingen om zeker te stellen dat er wat in die schoen kwam. 

's Morgens hadden ze alle twee gevoetbald, de een om half negen in Stolwijk, die pikten we op na de gewonnen wedstrijd om bij zijn neef te gaan kijken die in Wassenaar speelde waar de uitslag ook eindigde in een overwinning.

Ze aten zoveel bij de lunch dat Mart maar weer gauw een halfje brood extra haalde bij de bakker. Daarna probeerden ze met kaarten weer te winnen, van opa  deze keer maar dat viel niet mee. Het ging heel lang gelijk op maar opa, net zo fel als zijn twee kleinzoons, won uiteindelijk.

Na wat onderhandelen mochten de mannen uiteindelijk de eerste helft van de voetbalwestrijd zien die 's avonds gespeeld werd door het Nederlands elftal. Jammer dat er geen doelpunt viel.

Zondag gingen we naar Avifauna in Alphen aan de Rijn. In de auto kregen we geschiedenisles; de Romeinen werden bij de Rijn tegen gehouden dus dat werd de grens van het Romeise rijk. Er werd nog veel meer verteld, onder andere over de stammen die toen in Nederland leefden maar dat ben ik allemaal vergeten.

In het vogelpark hebben we alles bekeken, kleine vogels, grote vogels en nog het een en ander. Ze vonden alles mooi en liepen drie keer zoveel meters dan wij.

Bij Sebas waren de lori's geen succes hij vond het maar niets. Ik had er direct twee op mijn hoofd, echt doodeng, ook geen held dus.

Luuk vond het geweldig en had er af en toe drie op zijn schouders zitten. Maar goed, die wil bioloog worden dus die voelt zich bij dit soort dingen op zijn gemak. Sebas wordt profvoetballer, eerst Ajax en dan een Spaanse club, dus die hoeft geen vogeltjes in zijn haar.

Mart bleef kalm onder al dat gefladder en dat voelen de vogels, die landden rustig op zijn arm.

We gingen nog even bij de pinguins kijken en daar troffen we het want die werden net gevoerd. Een drukte van belang, zelfs de meeuwen probeerden een hapje mee te pikken.

Daarna werd Sebas door zijn vader opgepikt op het parkeerterrein bij Avifauna en brachten we Luuk en onszelf weer thuis in Stolwijk.

En dat was ons weekend.