Doorgaan naar hoofdcontent

Père-Lachaise

Vlakbij de wijk Belleville in het centrum van Parijs bevindt zich één van de beroemdste begraafplaatsen ter wereld: Cimetière du Père-Lachaise. Het is in ieder geval de meest bezochte ter wereld, jaarlijks 3 miljoen bezoekers. Dit was een van de plekken in Parijs waar ik dolgraag eens naar toe wilde.

 Het is net een groot park, deze gigantische rustplaats. Prachtig aangelegd met veel bomen, grote lanen, smalle paadjes en daarbij loopt het achterin ook nog een flink stuk omhoog. Een plek waar we bij een volgend bezoek aan Parijs beslist terug willen komen want het is onmogelijk om dit kerkhof in een ochtendje te bekijken. En bovendien is het heerlijk om hier zomaar te lopen dwalen.

 Het eerste graf wat we zochten en uiteindelijk met wat hulp vonden was het graf van Jim Morrison, zanger van de Amerikaanse band 'The Doors'. Hij overleed in 1971 in Parijs op 27 jarige leeftijd.

Zijn graf is niet indrukwekkend maar wel het meest bezochte. Het is afgeschermd met hekken en een lint zodat toeristen Morrison’s grafsteen niet meer kunnen bekladden. Naast zijn naam staat echter nog met een pen een kleine tekst geschreven: ‘Gracias, Jim’. 

De begraafplaats werd in 1803 aangelegd. Het is vernoemd naar de invloedrijke biechtvader van koning Lodewijk XIV. In 1817 werden er beroemde Franse personen uit de 18e  en 19e eeuw begraven zodat het kerkhof meer aanzien kreeg. Het werd een groot succes en steeds meer rijke en beroemde Fransen wilden er graag begraven worden. 

Behalve de grafmonumenten zijn er op Père-Lachaise heel wat gedenktekens. Ze herdenken verschillende groepen slachtoffers van oorlogen, van een aantal concentratiekampen of van rampen. Deze twee zijn opgericht voor de slachtoffers van de concentratiekampen Flossenbürg en Mauthausen.

Hier werd Édith Piafwerd begraven, er liggen altijd bloemen op haar graf. Tijdens de uitvaart in 1963 waren honderdduizenden mensen op de been en werd de begraafplaats geblokkeerd door meer dan 40.000 fans. Sinds het eind van de 2e Wereldoorlog was dit het enige moment dat het hele verkeer in Parijs stil lag.

 Groot, groter, grootst, van huisje tot een echt paleisje, alles kom je hier tegen. Oud en nieuw en dat allemaal door elkaar, je kijkt je ogen uit.

Deze ontzettend vriendelijke man hielp ons de weg te vinden naar sommige van de meest bekende graven. Hij kwam hier bijna iedere dag vertelde hij en ik zag dat hij ook anderen hielp met de wirwar van paden.

 Er liggen hier heel wat beroemdheden, om er een paar te noemen: Maria Callas, de Balzac, Oscar Wilde, Simone Signoret, Karel Appel, Yves Montand, Charles Hugo en zo kan ik nog wel even door gaan.

Hier het drukbezochte graf van Chopin.

En dit graf vond ik gewoon leuk door de rode roosjes aan de voet van het beeld en die ene roos in de hand.

Ik heb de naam die op het prachtige grafmonument staat even opgezocht want er ging geen belletje rinkelen bij mij. Vivant Denon 1747-1825, was een Franse kunstenaar, schrijver, diplomaat en archeoloog. Een vleugel in het Louvre is zelfs naar hem vernoemd.

7 november 2019

Reacties

Bertiebo zei…
Ben er meerdere keren geweest dus ook ik wilde na de eerste keer terug!
miekequilt zei…
Nog nooit geweest. Dit jaar aan het eind van een lange dag liepen we er langs, maar we waren te moe. Weer een excuus om nog eens naar Parijs te gaan.
Onliemie zei…
Ja, dat is een plek waar je terug naar toe wil. Wij waren er ook en ik vond het een geweldige begraafplaats. En zo aan het graf van Piaf staan, dat deed me toen toch ook wel wat. Gewoon rondslenteren en namen lezen en de graven bekijken. Zo'n rust daar. En dat midden in een grootstad!
Als het er nog eens van komt om naar Parijs te gaan, wil ik hier zeker heen. Die herfsttinten maken het op jouw foto's extra sfeervol!
KnutzEls zei…
De keer dat wij er waren, goot het pijpestelen. Maar Piaf en Morrison hebben we wel gezien. Daarna het dichtsbijzijnde cafeetje in voor een glaasje wijn :-)
Marthy zei…
Uren zou ik hier door kunnen brengen!
Marthy zei…
Die herfsttinten waren de reden dat wij al zo snel na terugkeer uit Frankrijk weer naar Parijs gingen. Ik hoopte er nog wat van mee te pikken en we waren op tijd.
Sjoerd zei…
Alleen al voor Morrison zou ik er wel eens naar toe willen.
Ik bezocht het Père Lachaise toen ik voor het eerste in Parijs kwam. Ik moet ongeveer 20 jaar zijn geweest. Ik herinner me nog dat we een hele tijd hebben lopen zoeken naar het graf van Jim Morrison.
Marthy zei…
Die vriendelijke man bracht ons er persoonlijk heen, zo aardig.
Het treft me telkens in jouw blog: dat je zo vaak vriendelijke mensen tegenkomt. Soort zoekt soort (-: Dat mensen dat "gewoon" doen, blijf ik mooi vinden.
Oh ja, het graf van Jim Morisson zou ik zéker willen zien.