Juist deze dag, onze derde van dit traject op het Pieterpad, hadden we regen verwacht. Het begon inderdaad te spetteren toen we ons overnachtingsadres verlieten dus trokken we de regenbroeken maar aan, altijd een heel gedoe met die grote wandelschoenen aan. Die moeite was voor niets geweest want toen we eenmaal verder liepen was het al weer opgehouden met regenen en we hebben verder geen druppel meer gehad.
Dit prachtige huis, de Plezenburg, hebben we uitvoerig staan te bewonderen. Het is een terpboerderij uit 1810. Het huis zelf is van buiten al mooi opgeknapt, men was binnen nog bezig. En aan de aangebouwde schuur moet nog heel veel gedaan worden.
Altijd fijn om te zien dat er mensen zijn die de moed hebben om dit soort projecten beet te pakken.
Net zoals gisteren was het hoppen over de grens. We kwamen op Duits grondgebied deze spreuk tegen op een schuur. Ik ben het helemaal met Goethe eens.
Voordat we dit bord weer zagen liepen we door Zyfflich, een langgerekt dorp. Het viel op dat hier ontzettend veel Nederlanders wonen.
Bijzonder mooi, deze spreuk.
Het was flink stijgen en dalen op dit stuk. Hier lopen we de Duivelsberg af. Deze maakt deel uit van de stuwwal van Nijmegen. De berg was tot 1949 Duits en is nu Nederlands.
De laatste kilometers voor Groesbeek liepen we door een heuvellandschap wat ons sterk aan Zuid Limburg deed denken.
Dit was was voorlopig weer het laatste traject op het Pieterpad, in het najaar hopen we het weer op te pakken.
22 februari 2020
Reacties