Afgelopen week ben ik nog een keer naar de Amsterdamse Waterleidingduinen geweest, nu niet met Mart maar met zijn beste vriend die een goede fotograaf is en bovendien de AWD op zijn duimpje kent, hij komt er heel vaak.
We kwamen voor de burlende en vechtende herten maar en passant nam ik ook nog even deze boom op de foto. Dood maar erg mooi.
Terwijl we in de richting liepen waar vriend dacht dat de meeste herten zouden zijn zagen we net als de vorige keer weer ontzettend veel parasolzwammen in allerlei stadia. Bij deze soort bleef het, geen enkele andere gezien.
Wat een gelukkie dat Mart en ik een dag later tijdens ons fietstochtje bij Maarn zoveel mooie paddenstoelen ontdekten.
Na een flinke wandeling, vaak buiten de paden, kwamen we in een gebied waar veel herten te zien waren. De meesten gedroegen zich rustig en waren heel benaderbaar.
Ik merkte dat er veel verschil zit in de kleur vacht van de damherten. Roodbruin, zwart en gevlekt zag ik. Maar er zijn ook varianten. Deze donkere vind ik heel mooi en imposant als ze wat groter zijn. Maar helaas, die grote donkere mannetjes kreeg ik niet goed op de foto, ze stonden telkens te ver weg.
We waren pas om een uur of drie via ingang 'Panneland' binnengekomen, van plan om tot zonsondergang te blijven. De vroege ochtend en de late namiddag zijn de beste tijd om de burlende herten te horen. We hadden brood en koffie bij ons. Hier namen we een pauze.
In oktober is de bronsttijd van de herten en dat betekent
dat de mannetjes met hun typische lokroep de vrouwtjes proberen te imponeren en het dient ook om de concurentie op afstand te houden. Het geluid dat ze maken heet burlen. Het houdt een beetje het midden tussen het
loeien van een koe en een hele harde boer. Het is van verre te
horen. We hoorden het van alle kanten.
Hier staat een hert zijn hert zijn gewei te schuren maar verder was er weinig actie.
Er waren heel veel bronskuilen. Aan het begin van de bronsttijd graven dominante mannetjes een ondiepe
kuil die ze besproeien met urine. In dit gebied was de grond op veel plekken omgewoeld.
Al liggend met zijn kop op de grond hield dit hert me in de gaten. Zijn oog bleef me volgen.
Wat opvalt is dat er vooral veel mannelijke herten
rondlopen, er zijn te weinig hindes om die mannetjes in beweging te krijgen.
Jammer dat we weinig actie hebben gezien maar ondanks dat toch weer genoten van dit ontzettend mooie gebied. En ook weer het een en ander opgestoken van onze vriend. Om even over zeven kwamen we bij de uitgang, de zon was al onder.
Reacties