Hoe het begon

Mei 1998. Heerlijk zonnig weer en we genoten van het aanzicht van ons Franse huis met de nieuwe luiken. Trots waren we.

Zo herinner ik me onze buurman Raymond het liefst, leunend op het hek wat onze tuinen scheidt, altijd in voor een praatje. Hier kletsend met een paar van onze eerste gasten van dit jaar die uitstekend Frans spraken.

Oudste zoon kwam namelijk een weekje op bezoek samen met twee vrienden en hun partners, allemaal leerlingen aan de Hogere Hotelschool. Het koken werd me uit handen genomen en boodschappen gingen ze ook doen. Beladen met etenswaren kwamen ze terug en we hebben heerlijk

 gegeten en zeer smakelijke wijntjes gedronken.

En we moesten natuurlijk een goed restaurant bezoeken. Ik weet niet meer wat hier gefileerd werd maar het had de grootste belangstelling van die hotello's. En wat vond die ober die wij goed kenden dat leuk.

Tweede zoon met zijn vriendin kwam in juli een week voor ons naar het huis en ze troffen toen ze de luiken wilden openmaken een bijennest aan tussen het raam en het luik. Zij vroegen buurman Raymond om raad en die was zo slim om direct een imker te bellen.

Die haalden het bijenvolk keurig weg en als dank kreeg het tweetal en potje honing.

We hadden natuurlijk weer een repas, dit keer in de tuin van Jany. Ik zie links met dat grijze koppie haar moeder Renée zitten. Wat onze zoon daar allemaal staat te vertellen weet ik niet meer maar we hebben er wel om gelachen.

Verder kregen we die zomer nog veel gezellig bezoek.

Dit was minder leuk. Mart en vriend Hans waren naast het huis bezig en raakten met een pikhouweel de waterleidingslang. Het water spoot omhoog en moest onmiddellijk afgesloten worden anders zat iedereen straks zonder water. Waar zat hier in het dorp een waterput? Robert die erbij stond wist me te vertellen dat de die helemaal boven aan het weggetje was en monsieur Valette die ervoor woonde had de sleutel. Ik had nog niet veel contact gehad met deze man maar had wel horen vertellen dat het niet de makkelijkste was. Ik met Robert naar boven, had ik nog wat steun aan hem want het was ook nog eens etenstijd, niet zo handig.

Bleek allemaal wel mee te vallen met dat moeilijke. Hij stond op van tafel en liep rustig met mee om het deurtje te openen en de kraan van de bron dicht te draaien. We zijn later goede vrienden geworden.

Het was zo gefikst want Mart had in de kelder de juiste maat koppeling voor de tyleenslang. Toen al had die man van mij van alles in huis om dit soort problemen op te lossen.

Het karwei, dichtmaken van kiertjes waardoor er water in de kelder sijpelde kon afgemaakt worden.

Later is dit dorpsweggetje naast ons huis opgeknapt. Het kreeg een betonlaag met ribbels.