Tss, wat een leven nog in mijn tuin. Het aller drukst zijn de houtbijen, die bezoeken bijna alle bloemen in mijn border, niets is ze te min. Terwijl er al veel uitgebloeid is vinden deze grote bijen toch nog voldoende honing.
Er staat veel Verbena in mijn tuin, een makkelijke plant die eigenlijk tweejarig is maar die zich meestal zelf uitzaait. Het valt niet mee om er een foto van te maken met een houtbij erop want door hun gewicht, ze worden twee tot bijna 3 centimeter lang, is de top van de bloem doorlopend in beweging.
De blauwzwarte houtbij is alleen al aan de grootte te herkennen en ook de kleur is bijzonder voor een bij, zwart met een sterke paarse glans. In het zonlicht lichten die prachtige paarse vleugels mooi op. Goed is te zien dat het lichaam sterk behaard is.
Twee tegelijk op de Echinacea, ruimte genoeg daar.
Volgens mij was er echt niets meer te halen in deze uitgebloeide bloem van de Abessijnse gladiool maar daar dacht deze op zijn kop hangende houtbij toch anders over.
In Nederland en België is deze soort zeldzaam maar wordt de
laatste jaren wel wat vaker gezien. Ondanks de grootte is de houtbij niet
agressief en steekt alleen in uiterste nood, en dan alleen de vrouwtjes want
mannetjes hebben geen angel. Ik kan er met mijn fototoestel bijna bovenop gaan zitten, de bij trekt zich weinig van me aan.
Reacties