Doorpakken

Stapels fotoalbums heb ik in maart in verhuisdozen gepakt, ik weet niet hoeveel want ik was een plakker. Altijd veel gefotografeerd en geplakt. En nu ben ik die dozen aan het uitpakken en zegt mijn gezonde verstand dat ik stapelgek ben als ik dat allemaal weer in kasten ga stoppen. Dus nu ben ik aan het selecteren. Wat mag weg en wat moet blijven.

 Ik werd direct al op het verkeerde been gezet want het eerste album wat ik oppakte was van een vakantie in augustus 2005. Met vier zussen naar ons Franse huis omdat mijn oudste zus dat zo graag wilde. Zij wist en wij wisten dat ze niet lang meer had te leven. We hebben gelachen, gehuild, gekibbeld maar vooral genoten. Zes maanden later stierf zij. Nou, dat album mag niet weg!

Verder heb ik veel wandelgidsen van Lange Afstandspaden in Nederland en Frankrijk die we gelopen hebben. De kans dat we een bepaald pad weer gaan lopen is klein en verder zijn de meesten gidsen al verouderd. Dus ook maar weg alhoewel er dierbare herinneringen aan kleven.

Ik heb nog aardig wat dozen te gaan maar dat is niet erg. Iedere avond ga ik een paar albums doorbladeren waar ik veel plezier aan beleef en dan besluit ik wat er van weg mag. Van het voorjaar was ik er nog niet aan toe, had er ook weinig tijd voor maar nu heb ik het beluit genomen en moet ik flink zijn.