Doorgaan naar hoofdcontent

Hoge poten

Op weg naar Suze, mijn masseuse stopte ik even bij het Loetbos, ik was namelijk veel te vroeg en maakte daarom een klein wandelingetje. Ik kwam uit bij een plek met een bank waar Mart en ik eind mei een boterhammetje aten tijdens een fietstocht. 

En weer vielen mij de hoogspanningsmasten op waarvan er daar in de polder heel wat staan. Ik nam ze toen ook op de foto, alleen was het weer toen een stuk beter dan vandaag. Kijk hier maar even. Wat hadden we toch een prachtig voorjaar.

Als je goed kijkt zie je op de achtergrond richting de IJsseldijk nog veel meer van die masten staan. Echt heel veel meer viel me vanmorgen op.

Suze had wel wat werk te verrichten aan mijn nek, schouders en rug. Zo'n verhuizing gaat niet in je koude kleren zitten. We hadden er zelfs twee in zeven maanden. Hoe leuk ik het inrichten van een huis ook vind, voorlopig hoef ik niet meer te verhuizen. Ik hoop eigenlijk nooit meer.

Reacties

Sjoerd zei…
Met dat voorjaar waren de beperkingen nog wel uit te houden, nu is het hier in ieder geval geen buitenweer met al die nattigheid.
Prachtig vind ik ze. Het lijken soms net reuzen die ons de stroom geven. Bakens in het landschap.
Emie zei…
Nu eerst maar eens een beetje ontspannen. Genieten van het nieuwe huis die je vast al maar rustig gaan zitten is vast nog moeilijk...
Marleen zei…
Verhuizen kost enorm veel energie. Nu eerst maar je rust vinden en ook zorgen voor ontspanning.
Ik vind masten vaak best mooi in het landschap staan. En nu eerst maar eens gaan genieten van al dat werk dat verricht is en je draai zien te vinden.
Bertiebo zei…
Ja mooi, die masten. Ik heb er ook nog een paar op foto Vergeet het steeds. En verhuizen, wat heerlijk dat het zo goed als klaar is, stel ik me zo voor
miekequilt zei…
Het zijn er inderdaad wel erg veel. Vervelend dat je zo’n last van je schouders hebt. Maar als je al bijna alle dozen uitgepakt hebt, betekent dat ook dat je het iets rustiger aan kunt doen.
Die masten zijn stoorzenders voor mijn ogen. Ik probeer er overheen te kijken wat nogal een uitdaging is (-: Soms lijken ze op mensen met heel lange poten. Het is een vertrouwd gebied dat jij op de foto hebt gezet.
Marthy zei…
Het doet me altijd denken aan een buitenaards wezen op hoge poten die daar door de polder struint.
Marthy zei…
Bijna klaar en steeds meer op ons gemak.
KnutzEls zei…
Na al dat gesjouw is een massage heerlijk!
Hier nauwelijks masten maar wel iets van 100 zichtbare windmolens. Gelukkig niet al te dichtbij, het ‘zoef zoef’ lijkt me best storend.
Anoniem zei…
Tussen Lille en Parijs staan er ook veel langs de weg. Dat zijn net kattenkoppen.
Suzanne
Marthy zei…
Gek, die zien we hier in onze polder bijna niet.