Herfstwandeling met onze buren

 Rudolph, de clown in ons midden, was laat, we stonden te wachten om met onze herfstwandeling te beginnen vanuit Le Serret. Hij moest zijn sokken nog aantrekken volgens Annie, zijn vrouw en toen hij eindelijk aan kwam lopen moesten die sokken natuurlijk even getoond worden. Lachend gingen we van start, richting St. Pierreville.

 We waren met acht lopers, de rest van het gezelschap waarmee we aan tafel zouden gaan kwam met de auto naar het restaurant. Er werd regen verwacht maar de eerste anderhalf uur kon de regenkleding nog in de rugzakken blijven.

 Die regen kwam ook, hield een klein half uurtje aan en dat was het voor vandaag. De lucht bleef dreigend maar dat deerde ons niet.

 En dan opeens kom je midden in de wildernis dit tegen, een oud legervoertuig wat zijn laatste jaren dienst deed als vrachtwagen, gezien de rommel die achterin lag.

Je vraagt je af hoe zo'n auto daar komt maar ik denk niet dat hij er al heel lang stond anders was de wagen al meer overwoekerd geweest.

 Op sommige plekken in het bos zag je goed hoe herfstig het al werd.

Toen we het bos uitkwamen zagen we in de verte de eerste huizen van St. Pierreville liggen. We hadden drie uur en een kwartier gelopen en het was een pittige wandeling geweest, maar gelukkig zijn er nog steeds een paar goede lopers onder ons. De mensen die wat minder goed ter been zijn of wat ouder wachtten ons op bij het restaurant waarna we met zijn negentienen waren. 

Een lekkere maaltijd volgde in een heel gezellige sfeer. We voelen ons rijk met zulke buren die eigenlijk meer vrienden zijn.

Ondertussen hebben we vandaag de rugzakken gepakt en rijden we morgenochtend naar het dorpje Aubrac waar we op 2 mei van dit jaar het eerste deel van Via Podiensis beëindigden.
We gaan de route weer oppakken en ik hoop de komende twee weken daar dagelijks verslag van te kunnen doen.