Volgende week zaterdag vindt de herfstwandeling van onze dorpsvereniging weer plaats en wij zouden de route vandaag voorlopen. We vertrokken vanmorgen al om half negen uit Le Serret want we wilden net na het middag uur in St. Pierreville zijn, einddoel van de wandeling. De gasten die in onze gîte zitten zouden daar ook om die tijd zijn, we zouden dan gezamenlijk eten en met hen weer mee terug rijden.
Het was prachtig wandelweer, helemaal in het begin nog even een trui aan maar die kon als snel uit. Patrice had de wandeling uitgezet, op de kaart dan hè en het eerste deel was makkelijk, nog bekend gebied.
Bij Cros kwamen we nog langs dit mooie kerkhofje, de graven vol met tuilen plastic bloemen. Dit was meteen de laatste foto die ik maakte want iets verder gingen we linksaf stijgend het bos in. En daar raakte we na een paar kilometer de weg kwijt en hebben hem nooit meer terug gevonden. De route die ik met Patrice op een oude kaart gemarkeerd had liep dood, we konden niet verder. Je zoekt dan alternatieven maar dit was een groot gebied zonder huizen dus ook zonder wegen en dat betekent gewoon totale wildernis. Hier en daar vonden we paden waar de boeren nog komen maar telkens gingen die of de verkeerde richting op of zo'n pad liep dood.
We hebben ruim 6 uur gelopen over 17.5 km. Dat is niet wereldschokkend, onze conditie is goed maar in die zes uur stegen we in totaal 990 meter en dat is best veel, dat sloopt je aardig want het werd in de loop van de dag goed warm.
We kregen gelukkig telefonisch contact met onze gasten en die hebben helaas alleen moeten eten, heel jammer. Ik ga straks een heel simpel maar erg lekker pannetje macaroni maken met een bak sla. Nu we weer een beetje uitgerust zijn kunnen we er om lachen en we beschouwen de wandeling van vandaag maar als een flink trainingsrondje.
Reacties
Dus lekker de voetjes omhoog en jezelf een flinke schouderklop geven: yes - we hebben het volbracht.
Heel fijn dat jullie dit nu weten voor de wandeling van volgende week.