Vaak zijn onze wandelingen wat zuidelijker van Le Serret maar voor de laatste wandeling met onze vrienden reden we een stukje noordelijker. Het is het gebied van de Mont Gerbier de Jonc en de Mont Mezenc, twee flinke bergtoppen.
De natuur begint te verkleuren, dat was tijdens deze wandeling goed te zien. Er staan veel lijsterbessen hier en die zaten vol met bessen. Volgens de overleveringen zouden veel bessen maar ook eikels, kastanjes en beukennootjes in het najaar duiden op een strenge winter. Tegeltjeswijsheid? Laat ik erbij zeggen dat ik nog nooit zoveel mooie grote kastanjes aan de bomen heb gezien als dit jaar. Dat wordt in ieder geval een rijke oogst.
Als we het dorp met de dubbele naam, Sagnes et Goudoulet, uit lopen passeren we een mooie oude brug, zelfs met drie bogen.
Het gebied is hier veel weidser dan bij ons en dan zie je koeien, die hebben hier de ruimte.
De hei is bijna uitgebloeid maar daar komen andere kleuren voor in de plaats.
Het blad van de myrtilles, de wilde bosbessen verkleurt aan het eind van de zomer naar rood en dat is een mooi gezicht zo tussen al die anderen tinten van de begroeiing.
We kwamen tijdens deze wandeling ook langs 'La Tour à l'eau', een kunstwerk wat we al eerder zagen en waar ik toen over blogde.
Reacties
"Kan niet worden gevonden".
Kan de verwijzing naar het kunstwerk op een van je vorige blogs ook niet openen
maar door het gemak van de digitale snelweg heb ik het toch gevonden en bewonderd.
Ben je de Mont Mézenc nog opgeweest? Als je dan naar het oosten had gekeken had je naar ons kunnen zwaaien😂
Een geweldig idee van de kunstenaar en aan de Gerbier de Jonc hebben wij mooie herinneringen.