Blijven ruimen

Stookhout, dat was wat er overbleef van een van de balken in onze garage.

De achterste balk op de foto ging dezelfde weg, alleen de voorste mocht blijven zitten, die was nog in goede staat. Op de drie balken steunden altijd de planken van een zolderruimte, die was daar hoog genoeg.  Prima opbergruimte.

De twee balken die tot stookhout werden verzaagd waren heel slecht, eentje werd al gestut. Mart durfde zijn auto niet meer in de garage te zetten.

We hadden natuurlijk balken kunnen kopen maar die zijn, ook gezien de lengte, erg duur. Er lagen nog wel kortere balken op de zolder, die waren tijdens de bouwwerkzaamheden tien jaar geleden gekocht en voor allerlei doeleinden gebruikt, meestal als steigermateriaal. En er lagen nog genoeg draadeinden in de kelder om die balken aan elkaar te verbinden. Aldus geschiedde.

Daarna werden alle planken die nog goed waren op maat gezaagd voor de vloer van de zolder en het gat wat overbleef werd dichtgemaakt met plaatmateraal wat ook nog over was van de bouw.

Toen dat allemaal in orde was moest de zolder weer ingeruimd worden. In een paar gesprekjes heb ik mijn man er van kunnen overtuigen dat we nooit, echt nooit meer gaan verbouwen en uiteindelijk snapte hij dat zelf ook wel.

Kortom, de aanhanger werd naast de garage gezet en daar is heel veel in verdwenen. Hout was nog geschikt was voor de kachel werd verzaagd en vervolgens heeft Mart de garage helemaal schoongemaakt.

Dat groene trapje mocht blijven, heeft de goede maat om op zolder te komen. Het was het trapje naar het legozoldertje in het oude huisje waar het langst in gewoond hebben, 24 jaar. 

In de metselkuip en de doos op de foto zit al het vuil wat uit de garage kwam, dat is het laatste wat de aanhanger in gaat. Volgende week rijden we daar mee naar de déchetterie (milieupark) en is daarmee deze klus ook weer geklaard.

Mensen van onze leeftijd moeten blijven ruimen is mijn motto.