Doorgaan naar hoofdcontent

Wat niet is....

 Afgelopen vrijdag hebben we getekend bij de notaris voor de verkoop van huis en winkelpand en de dag erna zouden we naar ons plekje in Frankrijk vertrekken. Daar zou ik dan vanmorgen lekker aan de slag zijn gegaan in de tuin en Mart in de moestuin en hadden we kunnen genieten van ons altijd mooi bloeiend krentenboompje. 

Maar België en  Frankrijk hebben wegens het Corona virus hun grenzen gesloten dus van vertrekken is geen sprake, nog afgezien van het feit dat we in tijden als deze liever in de buurt van onze naasten willen zijn.

Mijn border zal het voorlopig nog zonder mij moeten stellen en dat doet pijn, ik voel het bijna lichamelijk. Ik zal me er in moet schikken, net als zoveel mensen die hun plannen in     
duigen zien vallen. Allemaal leven we in het besef dat onze gezondheid op dit moment het hoogste goed is.

Reacties

Muggenbeet zei…
Ik denk dat het een natuurlijke reflex is om in zo'n situatie inderdaad bij de familie en naasten te zijn. Er komen ongetwijfeld betere dagen, hier moeten we nu even door. Hopelijk wordt het geen jaarlijks gebeuren en wie weet met nog een dodelijkere variant. Ik wil er niet aan denken.
KnutzEls zei…
Ja, bij je naasten, al is het met afstand. Ineens moeten er zoveel plannen op de schop, wordt zoveel minder belangrijk. Of juist heel belangrijk. 😘😷🍀
Annelies zei…
Moed houden hoor, Marthy. Naar Frankrijk gaan komt wel weer. En gewoon regelmatig even je ogen stijf dicht knijpen en heel goed aan je Franse stek denken, dan lijkt het net alsof je er bent!
Emie zei…
Die haast fysieke pijn voel ik ook. Als ik denk aan onze tuin, het erf en de wijngaard dan is dat best slikken. Het zal een hele toer worden de achterstanden weg te werken, temeer daar onze tuinhulp ook zijn pand niet mag verlaten. Er zijn inderdaad belangrijker zaken maar even laten weten dat het een bittere pil is, mag best.
Bertiebo zei…
Nou ik begrijp het best hoor!
Ageeth Mooij zei…
We moeten nu ons hoofd, ons verstand volgen, zodat straks het hart alle ruimte kan krijgen! En dat valt niet altijd mee. Annelies schrijft het goed; moed houden.
Sjoerd zei…
De gezondheid boven alles, maar het doet toch wel pijn.
Lut en Luc zei…
Wij hebben gisteren even ons hart opgehaald op de Franse televisie. Er was een reportage die anderhalf uur duurde en ons meenam naar de omgeving van jouw en ons stekje. Even moed houden, ons aan de richtlijnen houden en dan zitten we lekker terug samen in Frankrijk op ons terras.

Elizabeth zei…
Dit scenario had je toch niet kunnen bedenken... Ik vind het echt een beetje zuur voor jullie hoor!
Maar het kan nu niet anders, en we moeten met z'n allen verstandig zijn.
Gelukkig hebben we mooi weer en zijn er nog genoeg dingen om van te genieten!
miekequilt zei…
Het is natuurlijk gewoon flink balen voor jullie. En voorlopig zullen jullie niet kunnen vertrekken. Vreselijk jammer. Ik hoop dat het gaat veranderen, maar eerlijk is eerlijk, dat gelooft niemand toch?
Bill zei…
That really is depressing that you can't be where you wish to be in these times. This too will pass so we have to be patient and that is hard to do right now.
Take care and stay safe!
Ja, wat een pech, juist nu jullie verhuist zijn. Maar gelukkig ben jij goed in positief denken en ooit komt het goed allemaal!
Onliemie zei…
Vreselijk wat er allemaal gebeurt. Het maakt me heel erg bang. Ben er gewoon een beetje verlamd door. Ook wij zouden aanstaande vrijdag richting Frankrijk vertrekken. Uiteraard niet voor zo lang als jullie. Een hele nare droom lijkt het me soms en dan denk ik "zo meteen word ik wakker". Maar niks daarvan. En het is zo, ik vind het even allemaal niet erg. Laat me maar dicht bij de kinderen en kleinkindjes blijven, ook al kunnen we mekaar niet zien. Hopen op betere tijden is het enige dat we kunnen doen.