Vanuit Estaing gaan we weer verder, eerst een stukje langs de Lot. 's Morgens hebben we vaak nog wat nevel maar tegen de middag begint de zon volop te schijnen en hebben we die trui allang weer in de rugzak gestopt. Onze fleeces hebben we bijna niet aan gehad, ik geloof een keer 's avonds, meer niet. De eerste twee dagen hebben we nog een lange broek aan gehad maar dat vonden we toch te warm. Lekker een korte broek aan en die is al die dagen niet meer uit geweest.
We gaan weer klimmen, daar wordt je warm van. Ja, die klimmeters moeten daarna ook weer gedaald worden en dit soms meerdere keren per dag. Er zitten pittige dagen tussen.
Maar na dat stijgen wordt je altijd beloond met mooie uitzichten.
De natuur is nog mooi groen met hier en daar wat herfstkleur.
We passeren wat kleine dorpjes vandaag , niet echt bijzonder maar wel af en toe een leuk tuintje.
Of een mooi kruis wat een fotootje waard is.
Dan komen we aan in Le Soulié, een dorpje van niets maar wel met een gîte. Er staan verschillende houten huisjes in de tuinen en omdat wij de eerste gasten zijn krijgen wij deze mooie kamer. Het geheel doet een beetje rommelig aan maar de sfeer is hartverwarmend.
Na ons komen Don en Ally binnen, een stel uit Nieuw-Zeeland die we al eerder ontmoet hebben. Zij komen vaak naar Europa en hebben zelfs al verschillende pelgrimstochten gelopen.
Daarna arriveert het leuke jonge Duitse stel, Martin en Pia en Christoph, de Australische componist die zo verschrikkelijk mooi Engels praat. Later maken Joke, de Nederlandse waar mee we de avond ervoor hebben zitten eten en nog wat Fransen het gezelschap compleet. Tel daar nog bij op een Amerikaanse die een paar dagen als vrijwilliger meedraait en we zitten weer internationaal te eten.
En dat eten is weer erg lekker en veel. In iedere gîte zijn de schalen goed gevuld, er is altijd meer dan voldoende.
26 september 2019
26 september 2019
Reacties