Vallei van de Drôme

Om te gaan wandelen is het hier op het ogenblik veel te warm en het gaat me trouwens nog steeds niet goed af, mijn lijf heeft nog steeds moeite met het lopen. Maar het fietsen daarentegen gaat goed mits we het stijgingspercentage in de gaten houden. Ik vind het heerlijk om te doen, je ziet veel en ook niet onbelangrijk, je vangt altijd wat wind. 

We hebben het geluk dat wij hier dicht bij de loop van een paar grote rivieren zitten en in die valleien is het goed fietsen en daarbij is het er ook nog eens ontzettend mooi. We namen nu de vallei van de Drôme.

Gisteren begonnen we in Livron sur Drôme waar ik een week geleden die mooie grote muurschildering fotografeerde. We kwamen nu van een andere kant het dorp binnenrijden en weer zagen we een soortgelijke muurschildering die de hele zijkant van een gebouw besloeg. Zo leuk gedaan.

Vanuit Livron moest we even steil omhoog naar het oude dorp wat heel mooi bleek te zijn. Hier gaan we nog eens heen om op ons gemak door de smalle straatjes te slenteren.

In een week tijd waren alle velden met zonnebloemen vol in bloei gekomen. Een prachtig gezicht in dat zacht glooiende land. We fietsten een groene route, smalle weggetjes, sommige speciaal voor de fiets aangelegd. We kwamen bijna geen auto tegen.

Hier een daar zagen we een grote boerenhoeve en na een kilometer of vijf kwamen we bij een dorpje waar de bakker ook een klein terras naast de winkel had. Dat betekende koffie en daar hadden we wel trek in, we hadden ook al een autorit van een uur achter de rug. De frambozengebakjes die we bij de koffie namen waren allerzaligst.

Rustig peddelend naderden we Crest, we herkenden de imposante toren al uit vanuit de verte. We hebben verschillende jaren gekampeerd in de Drôme vallei en hebben daar goede herinneringen aan.

'Er lopen mensen bovenop de toren' zei Mart en inderdaad, hij had gelijk zag ik toen ik met mijn lens de toren dichterbij haalde. 'Daar hebben wij ook gelopen, weet je nog'. Daar hoefde hij me niet aan te herinneren, ik wist het nog drommels goed. Hoe had ik zo stom kunnen zijn maar ik had me natuurlijk weer eens over laten halen door de kinderen. Eenmaal boven verstijfde ik, kon geen stap meer verzetten. Het enige wat ik nog kon doen was gillen naar Mart dat hij de kinderen vast moest houden, stijf vast. Hebben jullie het gezien, dat onnozele hekje staat er nog steeds.

In Crest het toeristenburo opgezocht waar ik wat brochures over fietsen mee kreeg. Via internet heb ik al een mooi boekje besteld over fietsen langs de Rhône.

Na nog even rondgekeken te hebben in de oude binnenstad kochten we nog een stokbroodje voor onze picknick en fietsten we verder, ik wilde Saillans nog even bekijken. Net voorbij die plaats kampeerden wij een paar jaar op een hele eenvoudige camping vlak aan de rivier

Wordt vervolgd!