Vlak voor Vaison-la-Romaine, gelegen aan een groen fietspad zagen wij deze plek. Het bleek een tuin te zijn bedoeld om te wandelen en te picknicken. Op deze locatie staan 81 grote
granieten stenen waarvan een deel gegraveerd met de inscriptie van gedichten en
berichten ter nagedachtenis aan hen die zijn overleden na de afschuwelijke vloedgolf van de rivier L’Ouvéze van 22 september 1992. Een plek van
herinnering.
Le Jardin des 9 Damoiselles (Tuin van de 9 jonkvrouwen) is vooral bekend om zijn gebeeldhouwde stenen, waarvan er 9 in het midden een gedicht voordragen, een boodschap van de 9 Europese cultuursteden: Reykjavik, Bergen, Helsinki , Brussel, Praag, Krakau, Bologna, Avignon en Santiago de Compostela.
Op elke van die 9 stenen staat een uitspraak van een bekend persoon uit de cultuursteden van het jaar 2000 weergeven. Een zin van de respectievelijke stadsdichters, in de oorspronkelijke taal met de Franse vertaling.
Op de stenen maar ook op de groene takjes zagen we iets wits en dichterbij bleken het piepkleine slakkenhuizen te zijn.
Duizenden, tienduizenden slakjes, het hele veld was er mee bezaaid.
Dit was wel weer een heel bijzonder cadeautje van moeder natuur
Inmiddels weet ik dat het heideslakjes zijn, in Nederland een zeldzame soort.
Wikipedia vertelt het volgende: De dieren leven op droge, blootgestelde leefgebieden, zoals
bermen en spoordijken, begroeide duinen, rotsachtige puin en korte
kalkgraslanden. In de Alpen en de Pyreneeën komt de soort voor tot 2000 meter
boven zeeniveau. De heideslak voedt zich met beschimmelde stoffen en verwelkte
plantendelen.
Dit was het laatste Franse blogbericht van dit jaar. Ik pak de Nederlandse draad weer op.
Reacties