Schaatsen?

Wim, de opvolger in onze fietsenzaak heeft vandaag schaatsen ingekocht. Hij had gehoord dat er al geschaatst werd op slootjes in de polder vlak achter een woonwijk in ons dorp. Er staat nu een bord aan de weg waarop vermeld staat dat er schaatsen zijn en dat ze geslepen kunnen worden. De eerste schaatsen voor dat doel werden al gebracht. De echte liefhebbers willen hun materiaal klaar hebben voor het geval dàt. En liefhebbers zijn er veel hier in zo'n dorp in de polder, tot op hoge leeftijd zelfs. Wij schaatsen niet. Ik ben, op een moment dat ik veel last had van reuma, zo ongenadig hard gevallen op het ijs dat ik direct mijn schaatsen bij Mart ingeleverd heb om ze tweedehands te verkopen. En Mart, toch al geen geweldige schaatser, heeft 35 jaar lang schaatsen verkocht en geslepen als er ijs in de sloten lag. Die kwam helemaal niet aan schaatsen toe. Want als er werkelijk geschaatst kan worden valt er een soort gekte over Nederland, zeg ik altijd. Kost wat kost, letterlijk, moeten er dan schaatsen gekocht worden. En de mensen komen van heinde en verre om hier de Lansingtocht te schaatsen. Wat een drukte is het dan in het dorp.

De onderste foto is uit mijn archief en ik nam hem in januari 2009. Wij schaatsen dan wel niet maar gaan dan wel zondags dwarsen door de polder. Dat laatste wil zeggen dat we, doordat de sloten en vaarten bevroren zijn, dwars door de polder kunnen lopen. Meestal gaan we dan richting buurtschap 't Beijersche waar we in het drukke ijsclubgebouw wat drinken en natuurlijk veel bekenden tegenkomen. Ik mag hopen dat het weer zover komt, ik gun iedereen dat plezier, maar voorlopig heb ik er een hard hoofd in.