Doorgaan naar hoofdcontent

De twee cols


En weer maakten we een fietstocht, het bevalt goed dat fietsen hier in de bergen. We begonnen vanuit huis, eerst een stukje naar beneden en dan klimmen naar de col de la Fayolle op 877m hoogte. Die deden we verleden week ook al aan maar toen kwamen we van de andere kant. Nu moesten we in een keer omhoog maar ik redde het zonder al te veel moeite. Als je goed kijkt zie je daar beneden in het dal ons dorp liggen.

Aan de andere kant van de weg kijk je naar het zuiden, richting Aubenas. Het was niet helemaal helder, jammer want bij helder weer is dit een prachtig uitkijkpunt.

De rit naar de Col des 4 Vios was stijgend en lang, ik was blij dat ik er eindelijk was. Leuk, dit huis is gekocht door Nederlanders en na eindeloos verbouwen gaan ze eind juni open als crèpes restaurant. We gaan zeker eens proeven.

De Quatre Vios is zo'n beetje het hoogste punt bij ons in de buurt en alles wat je stijgt mag je ook weer dalen dus dat konden we nu eindeloos gaan doen. Dat was die lange klim alleszins waard want het was schitterend, hellingen vol met gele brem, zo mooi.

Diep verscholen in een vallei een mooi oud huis, groot en vierkant, een ongewoon model voor het platteland hier. Deze bouw zie je meer in steden.

En zo kwamen we al dalend in St. Pierreville aan waar ik gisteren bij onze vriend Charles Andre een tafeltje had besproken.

Ik had mijn mes al in het stukje stokbrood met geitenkaas gezet toen ik opeens het viooltje zag. Ho, dat moest op de foto. Charles Andre, eigenaar en kok van het restaurant is meestal niet zo frivool dus dit bord moest op de foto voor het nageslacht.

De terugweg naar huis was gelukkig niet al te zwaar want ik voelde dat glaasje wijn wel zitten. We hadden 52 km op de teller staan toen we aankwamen.


Reacties

Annelies zei…
Wat een mooie tocht hebben jullie gemaakt! Wat is het toch heerlijk genieten met die super E-bikes, hè. Die fiets brengt je overal. (wij hebben het over onze 'tanks!) Jullie hebben die maaltijd dubbel en dwars verdiend!
Emie zei…
Wat een feestelijk bordje. Helemaal verdiend hoor!
miekequilt zei…
Wat sta je prachtig op de foto! Geweldig fijn dat het je gelukt is. En de maaltijd was een kroon op het fietswerk!!
Anoniem zei…
inderdaad schitterend, de bremhellingen, maar er is een maar. een oude boer in de buurt van Le Cheylard vertelde ons ooit dat door de ontvolking van het Franse platteland de landerijen niet meer werden bewerkt waardoor de brem zijn slag kon slaan. zo kan schoonheid een treurige oorzaak hebben.
Bertiebo zei…
Wat een prestatie, zo'n rit. Dus verdiend hoor dat mooie bordje
Marlou zei…
Geweldig, wat een fijne tocht.
Ik voel bijna ook de lekkere warmte.
Jij bent een echt genieterke...
Fijn, dat je dat met ons deelt!

groetjes!
Sjoerd zei…
Dat is inderdaad een aardig eindje omhoog met de fiets. Maar ook genieten... Lekker bordje.
Judy zei…
Goed gedaan! En wat een mooie wereld om doorheen te fietsen! Dan heb je wel zo'n lekker bordje verdiend!
Marthy zei…
Anoniem, niet voor niets worden er hier hellingen in de brand gestoken om de brem kwijt te raken.
Edward McDunn zei…
Wat is het daar prachtig!
Dat bordje ziet er smakelijkt uit, heb je het viooltje ook opgegeten?
Dappere dodo's, hoor!
Marthy zei…
Ja, het smaakte naar....niets!
Wat een mooie fietstocht!
Anoniem zei…
Super mooi deze tocht! Bedankt dat ik mocht “meefietsen”
Anoniem zei…
Wauw wat een prestatie Marthy, daar kan ik alleen maar van dromen. Maar fijn dat ik zo mocht meegenieten.
Groetjes Annemarie
In de weer zei…
Wat mooi allemaal Marthy en het fietsen ging je weer goed af, blij voor je. Heerlijk zo’n mooi “frivool” bordje, maar het belangrijkste is toch dat het lekker was !
bemar zei…
Wow wat een eind fietsen, zeker in de bergen! Respect!