Zoeken naar het pad

We gingen gisteren verder met het schoonmaken van een toekomstig wandelpad. Verder, want we hadden in april 2019 al aan dit pad gewerkt maar in de coronajaren 2020 en 2021 is er niets gedaan. We waren met zeven mensen en begonnen met mooi zonnig weer om eerst het deel wat we al gedaan hadden weer een beetje te schonen want de natuur gaat snel en voordat je het weet is een pad weer overwoekerd.

Overhangende takken en struiken worden weggezaagd en men heeft ook geen moeite met al bloeiende bremstruikenals ze in de weg staan. Bij de eerste die ik om zag gaan dacht ik nog wat zonde van dat mooie geel maar er staat zoveel dat ik dat gevoel al snel achter me liet.

Étienne kwam kijken. Hij woont met zijn vrouw in Seignebelle, een gehucht van twee huizen wat achter ons dorp ligt. Het asfalt eindigt daar. Hij kent dit bos op zijn duimpje en weet ieder pad te lopen. Drie jaar geleden gaf hij ons al de goede richting aan en dat deed hij nu weer. Heel fijn.

Tegen de hellingen begint het geel van de brem er steeds meer uit te knallen, zoals ieder jaar weer een prachtig gezicht.

Een deel van een kastanjeboom is over het pad gevallen. De mannen zagen wat grote takken weg, het overhangend deel waar nog makkelijk onder door gelopen kan worden blijft zo, er zit nog leven in de boom.

Koffietijd, even zitten, even praten alhoewel er onder het werk ook druk gekletst wordt. Prettig want wij zijn zo weer op de hoogte van de laatste nieuwtjes.