Dublin

Onze laatste twee nachten in Ierland slapen we in een B & B in Malahide, een plaatsje wat tegen Dublin aanschurkt. We wilden gisteren de stad bezoeken en onze aardige gastvrouw zei ons dat we het beste de bus konden nemen. Ze vertelde waar we moesten instappen, dat was vlakbij, ze had een dienstregeling voor ons en een plattegrond van de stad en aan de hand daarvan gaf ze ons een paar goede tips. In een klein half uurtje en € 2.60 p.p. armer stapten we uit in het centrum. Makkelijker kan je het niet hebben.

We waren er om half elf en de stad begon al vol te stromen met dagjesmensen en weekend gasten. En natuurlijk gidsen die in allerlei talen toeristen uitleg gaven over de highlights van de stad

Ik nam wat foto's van leuke gevels in de hippe uitgaanswijk Temple Bar. Met een beetje geduld krijg je net geen drommen toeristen voor je lens.

Langzaam kuierend gingen we op weg naar wat meer rustigere wijken waar genoeg moois te zien was, alleen al aan gebouwen.

Dit is de Christ Church Cathedral en de oudste van de twee kathedralen in Dublin. Het is de zetel van de aartsbisschop van Dublin, een katholieke kerk dus. St. Patrick's Cathedral wat er vlakbij ligt is de hoofdkerk van de protestantse Church of Ireland. 

Een stukje verderop ligt St. Stephen's Green, een park in het centrum van de stad. Het heeft een rechthoekige vorm en er liggen vijvers in, hier en daar staan er wat mooie beelden maar het blelangrijkste, het is er prachtig groen. Dus op een droge zondagmorgen zoals deze liepen er veel mensen te genieten, vooral ouders met jonge kinderen.

In Dublin staan heel wat fraaie 18e eeuwse Georgiaanse stadwoningen. Deze gevel is om deze tijd van het jaar wel heel spectaculair.

We hebben door zo'n wijk gewandeld en alleen al de straarverlichting was prachtig.

Straten vol met dit soort huizen, de voordeuren allemaal in kleur. En ieder huis een onderverdieping waar vroeger het personeel verbleef.

In deze pub met levende muziek dronken we wat, het was er stampvol.

En in dit restaurant aten we wat. Een mooie inrichting en het eten was er heerlijk. Daarna liepen we naar de bushalte, we hadden genoeg gezien en het begon steeds kouder te worden, de eerste druppels vielen. Op aanraden van onze gastvrouw vroegen we de buschauffeur bij onze laan halt te houden wat hij allervriendelijkst deed. Echt, die Ieren zijn schatten van mensen.