In combinatie met boodschappen doen en een bezoekje aan de bouwmarkt maakten we vandaag ook nog een flinke wandeling. Niet eentje die drie sterren krijgt in mijn boekje maar vooruit, we liepen lekker en het was ook nog eens heerlijk weer om te wandelen, niet zo warm, zelfs een beetje fris.
We zagen twee opmerkelijke dingen.
Allereerst de buxus. Twee jaar geleden op 12 augustus 2017 maakte ik een blogbericht over 'rupsje nooit genoeg', de rups die alle buxus opvrat. En met de buxus hier bedoel ik niet de keurig geschoren bollen en haagjes die je in Nederland altijd ziet. Nee, hier zijn het manshoge struiken die gewoon in de natuur groeien. Alles ging dood en ook nog verleden jaar was het een akelig gezicht al die dode dorre struiken.
Nou, dor zijn al die struiken nog wel maar als je goed kijkt zie je dat ze beslist niet dood zijn, er komt weer leven in. Echt ongelooflijk en daar is geen spuitbus aan te pas gekomen.
Hier zie je zo'n dorre struik, het is gewoon een rot gezicht.
En als ik dan dichterbij op die struik een foto maak zie je dit.
Is dat nou niet mooi? Ik hoop jullie volgend jaar foto's te kunnen laten zien waarop nog veel meer groen te zien is.
We liepen langs een veld en hoorden wat verderop een bel van een schaap of een koe. Maar nee hoor, het waren geitjes die nieuwsgierig achter de bosjes daar achter op de foto aan kwamen lopen.
Mooie beestjes waren het met ook nog een klein geitje erbij.
'Er komt ook nog een koe aan' zei Mart en we zagen een zwart witte vacht door de bosjes schemeren. Bleek het toch ook een geit te zijn. Dat vonden we dus ook opmerkelijk want in deze uitvoering hadden we een geit nog nooit gezien.
Reacties