Een boek tussen heden en verleden. Het gaat over een bos, een hotel wat in dat bos staat en een familie die in dat hotel woont. En over Mila, een nieuwsgierige vrouw die na jaren de kelder van dat hotel in het bos ontdekt. En die ontdekking loopt zo'n beetje gelijk met de geschiedenis van de familie Dressel aan wie het hotel en dus ook de kelder generaties lang toebehoorde.
Het verleden speelt zich af in de DDR, een moeilijke tijd voor de bewoners. Alleen daarom vond ik het boek al reuze interessant want wat weten wij nu werkelijk van die tijd. Feiten die je las in de krant of op televisie zag maar over hoe de mensen daar dat leven echt ervaarden hoorden we niets.
Angst en onderdrukking maar op een zachte manier beschreven, het is zeker geen akelig verhaal. De natuur in het bos waar de bewoners zo van houden geeft afleiding, zorgt er voor dat ze door kunnen gaan.
Als je wilt weten hoe het nu precies zit met dat hotel en zijn bewoners moet je het boek maar lezen. Ik vond het in ieder geval erg mooi.
Reacties
De roep van de Hop is zo speciaal, ik hoor poe-poe-poe maar anderen horen iets anders heb ik gelezen
de titel van het boek of de prachtige vogel op de kaft.
Denk het laatste toen ik in een van de reacties las dat het een Hop is.
Hoor mijn dochter het woord stinkhop wel eens gebruiken,
heb me nooit verdiept in de oorsprong van dat woord maar nu ik over de Hop
lees snap ik het helemaal. Ga ook op zoek naar dit boek want het verhaal maakt me nieuwsgierig,soms heb ik maar een paar zinnen uit een boek nodig zoals:De natuur wordt beschreven alsof je er zelf middenin staat. Je hoort de vogels, ziet de bessen en ruikt het bos. Daar koppel ik deze regel uit jou blogpost aan vast: ''De natuur in het bos waar de bewoners zo van houden geeft afleiding, zorgt er voor dat ze door kunnen gaan''. En die regel past ook helemaal in het heden nou veel mensen het bos en de natuur in trekken en afleiding zoeken en zo de moeilijke corona tijd vol zien te houden.
Twee jaar na de val van De Muur maakten we samen met vrienden en jaar later met dochter en schoonzoon een auto toer van weken door Saksen,Vogtland en Ertsgebergte en overnachten onderweg in de dorpen bij particulieren met bordje Zimmer Frei in het venster,wat me altijd bijgebleven is dat de mensen zeer gastvrij waren, niet uitgepraat raakten over de tijd onder DDR-regime,ze niemand konden vertrouwen,zelf met hun eigen kinderen binnenskamers niet openlijk durfden te praten. Soms werden zinnen naar ons nog fluisterend uitgesproken.En trots en blij dat ze waren met hun Trabantje vol nieuwe badkamertegels die ze over de grens in Tsjechië gekocht hadden nou het weer kon. En ik ben na al die jaren nog blij met mijn oude zinken plantengieter uit het moestuintje,
die ik kreeg omdat ik die zo mooi vond, heb de goede man wel wat toegestopt om 'n lekkere borrel te kopen. Kom er niet over uitgepraat, gooi die lange reacties van mij er maar gewoon uit, Marthy