Doorgaan naar hoofdcontent

Hier stopt het asfalt

Nadat we gistermorgen gewandeld hadden en na de lunch een kleine siësta hadden gehouden vonden Jeanne en ik dat we in de namiddag nog wel even een fotoplek konden bezoeken. Dat werd het onbewoonde dorp La Rouvière niet ver van Le Serret waar we met de auto heen reden. Het eerste wat me opviel toen we het dorpje inliepen waren deze twee grote toortsen (Verbascum) die gewoon uit de muur van een huis groeiden. Als je het dorp aan de andere kant uitloopt is er alleen nog maar een wandelpad. De weg loopt dood bij dit dorp. 

Alleen de voorgevel van dit huis stond er nog maar het moet ooit een mooi huis geweest zijn, waarschijnlijk van een wat rijker persoon. Dat kan je zien aan deze raamstenen, die zie je niet in een eenvoudig huis.

Er is niets meer te zoeken achter deze oude staldeuren, het bordje 'verboden toegang' doet dan ook wat komisch aan want ook hier is alleen de voorgevel nog intact.

Om de hoek is in wat ooit de schuur was de achtergelaten tractor nog net te zien, eens het rijke bezit van een boertje wat hier woonde en werkte.

De voorgevel van de ingezakte schuur vanuit een andere hoek gezien.

Vingerhoedskruid (Digtalis) tegen een oude muur. Ik heb altijd aangenomen dat het een soort mos is wat deze stenen zo mooi kleurt. Wij hebben het ook op een deel van onze tuinmuur zitten.

Zouden er ooit mooie planten gestaan hebben in deze zinken bakken? Ze zijn daar zo leuk op dat trapje neergezet. 

De kortere wandelingen in Frankrijk worden aangegeven met gele of geel witte strepen. Dit zijn wandelingen die je in gidsjes of op internet kan vinden. Er zijn er ontelbare, Frankrijk is een echt wandelland en alles is goed gedocumenteerd.

Reacties

Judy zei…
Fotogeniek verval! Dat trapje met de zinken bakken, wat zal dat ooit mooi geweest zijn.
Sjoerd zei…
Hele mooie foto's van het einde van de wereld... Zo wordt het als de mens vertrekt, alleen maar mooier.
Anoniem zei…
Hoi Marthy, Wat fijn dat Jeanne er is. Lijkt me heerlijk om samen je hobby uit te oefenen. Fijne week toegewenst. Met groetenTon
Emie zei…
Het heeft ook wat melancholieks, zo'n plek die door de bewoners ooit gekoesterd is, nu zo verlaten aan te treffen.
Janny zei…
Vergane glorie, mooi om foto's van te maken!
Marlou zei…
Dag Marthy,

bij jou stopt het asfalt en bij mij het blog.
Ik vond je Ardeche-avonturen erg mooi en heb er van genoten.

Ik kom af en toe even koekeloeren!
Groetjes van Marlou
In de weer zei…
Ik vraag me altijd af of die grond of zo’n ruïne nog steeds in eigendom is van iemand of van een familie en die dat het nog steeds in bezit houden voor ‘je weet maar nooit’.
Marthy zei…
Toos, ik zou het eerlijk gezegd niet weten. Vroeg me eigenlijk hetzelfde af.
Marthy zei…
Wat jammer nou, ik ga je missen.
Lies zei…
Uniek!
Lie(f)s.
Elizabeth zei…
Zoiets kom je in Nederland nou nooit tegen... En wat een vragen komen er boven als je zo'n vervallen huis annex boerderij tegen komt waar nog allerlei spullen liggen.
KnutzEls zei…
Je kunt er blijven kijken. Gelukkig dat foto's tegenwoordig niet meer per rolletje gaan. Leef jullie maar fijn uit !
bemar zei…
Ik zou altijd in van die verlaten huizen of schuren willen gaan gluren, kijken of er iets leuks is achter gebleven. Zo'n tractor, eigenlijk een raadsel dat die daar dan nog staat. De zinken bakken, ik zou ze zo willen hebben............