Nadat we gistermorgen gewandeld hadden en na de lunch een kleine siësta hadden gehouden vonden Jeanne en ik dat we in de namiddag nog wel even een fotoplek konden bezoeken. Dat werd het onbewoonde dorp La Rouvière niet ver van Le Serret waar we met de auto heen reden. Het eerste wat me opviel toen we het dorpje inliepen waren deze twee grote toortsen (Verbascum) die gewoon uit de muur van een huis groeiden. Als je het dorp aan de andere kant uitloopt is er alleen nog maar een wandelpad. De weg loopt dood bij dit dorp.
Alleen de voorgevel van dit huis stond er nog maar het moet ooit een mooi huis geweest zijn, waarschijnlijk van een wat rijker persoon. Dat kan je zien aan deze raamstenen, die zie je niet in een eenvoudig huis.
Er is niets meer te zoeken achter deze oude staldeuren, het bordje 'verboden toegang' doet dan ook wat komisch aan want ook hier is alleen de voorgevel nog intact.
Om de hoek is in wat ooit de schuur was de achtergelaten tractor nog net te zien, eens het rijke bezit van een boertje wat hier woonde en werkte.
De voorgevel van de ingezakte schuur vanuit een andere hoek gezien.
Vingerhoedskruid (Digtalis) tegen een oude muur. Ik heb altijd aangenomen dat het een soort mos is wat deze stenen zo mooi kleurt. Wij hebben het ook op een deel van onze tuinmuur zitten.
Zouden er ooit mooie planten gestaan hebben in deze zinken bakken? Ze zijn daar zo leuk op dat trapje neergezet.
De kortere wandelingen in Frankrijk worden aangegeven met gele of geel witte strepen. Dit zijn wandelingen die je in gidsjes of op internet kan vinden. Er zijn er ontelbare, Frankrijk is een echt wandelland en alles is goed gedocumenteerd.
Reacties
bij jou stopt het asfalt en bij mij het blog.
Ik vond je Ardeche-avonturen erg mooi en heb er van genoten.
Ik kom af en toe even koekeloeren!
Groetjes van Marlou
Lie(f)s.