Doorgaan naar hoofdcontent

Viel Audon

We reden gisteren naar Balazuc, dat mooie plaatsje wat daar hooggelegen op een klif ligt boven de rivier de Ardèche. We gingen er nu eens niet heen om het dorpje te bekijken wat behoort tot de mooiste dorpen van Frankrijk, we hebben het al zo vaak gezien,  maar we parkeerden er wel de auto. Daarna gingen we over de brug linksaf een wandelpad op, je kan het daar in de rechterbovenhoek van de foto zien liggen.

Over dat wandelpad liepen we naar  een dorpje waar Maria nog nooit was geweest en we wilden het haar graag laten zien.

Het gehucht Viel Audon is sinds de prehistorie bewoond door mensen die blij waren met het milde klimaat, een rivier vol vis, een bron met een constante temperatuur, en een overvloed aan dieren en vegetatie. Aan het begin van de 19e eeuw, de gouden eeuw van de zijderupsen, verlieten de inwoners het gehucht om grote zijderupsenfabrieken te bouwen op het plateau dat boven het dorp uitsteekt. Een eeuw van verlatenheid en vergetelheid hebben het doen verdwijnen onder de ruïnes en de klimop.

(foto's en tekst internet, de foto is gemaakt in 1974)

Sinds 1972 proberen een paar "utopisten" Viel Audon nieuw leven in te blazen. In 1976 richtten zij de vereniging Le MAT op, die elke zomer internationale werkkampen voor jonge vrijwilligers organiseerde. Meer dan 12.000 vrijwilligers hebben deelgenomen aan de wederopbouw van het gehucht, waarvan sommigen ervoor gekozen hebben er de huidige bewoners van te worden. 

Het gehucht is onbereikbaar met de auto en is nog steeds in aanbouw. Het wordt beheerd door de vereniging AJC. Het team van medewerkers en vrijwilligers beheert de site en put zijn kracht uit de interne samenwerking en de geest van solidariteit.

(foto's en tekst internet, de foto is gemaakt in 2020)

Mart en ik bezochten het dorp zo'n vijfentwintig jaar geleden al eens en waren diep onder de indruk en jaren later was ik er met drie zussen. Maar nu  er is er wel heel veel veranderd. Het is een levendig dorp geworden waar van alles gebeurd.

  In het coöperatieve dorpje is een educatiecentrum voor milieu en duurzame ontwikkeling gevestigd en sinds een jaar is er een pension met 46 bedden om onderdak te bieden aan mensen die seminars, educatieve activiteiten en thematische workshops willen volgen.

Na wat rondgekeken te hebben in de tuinen waar ik jullie later wel wat van zal laten zien liepen we naar het centrum van het dorp om daat wat te gaan drinken.

In het restaurant hing een bord met een plattegrond van het dorp en de landerijen er om heen. Indrukwekkend wat er in al die jaren is gedaan.

We bewonderden de houten dakconstructie, handwerk naar voorbeeld uit vroegere tijden.


In het bijbehorende winkeltje is geitenkaas van eigen geiten te koop en regionale produkten. De tekst onderaan het bord luidt: Hier bellen en geef ons de tijd om te komen...dank u.

Wordt vervolgd.

Reacties

Oh wat leuk dat die groep mensen daar de zin en het geduld voor heeft. Ziet er veelbelovend uit.
Sjoerd zei…
Ik kan me voorstellen dat je daar zou willen leven en er nooit meer weggaat.
Bertiebo zei…
Zou zo'n zijdefabriek nog terug kunnen komen, vraag ik me af
Anoniem zei…
Mooi dat er altijd zoveel enthousiastelingen te vinden zijn die in hun vrije tijd tijdens de zomervakanties aan zo’n groot project willen meehelpen en die dit veelal doen met het idee om het Franse culturele erfgoed te behouden. Je ziet dit regelmatig in de Ardèche (en misschien ook wel in de rest van Frankrijk, hoor). Wij kwamen zoiets een paar jaar geleden tegen bij Chateau de la Chèze in le Cheylard. Bisous, Annelies
Lijkt me mooi om eens een tijdje onderdeel van zo'n gemeenschap te zijn.
Emie zei…
Geweldig initiatief en wat een rust zal het zijn in een dorp waar geen auto's komen!
In de weer zei…
Grappig die tekst onderaan het bord, ik vind het humor !
Marthy zei…
Hier heeft nooit een zijderupsfabriek gestaan, Bettie. Er zijn nog genoeg oude fabrieken hier maar geen zijderupsen.
Lies zei…
Je zou voor minder onder de indruk zijn...!
Lie(f)s.
miekequilt zei…
Wat een mooi initiatief. Leuk om met je gast heen te gaan.
Judy zei…
Geweldig vind ik dit soort initiatieven!
Elizabeth zei…
Oh, dat is heel bijzonder! Mooi dat zo'n vergeten dorp een nieuwe impuls krijgt en dat er zoveel mensen enthousiast zich inzetten. Blijkbaar is het geen belemmering dat je er niet met de auto bij kunt...
Balazuc.. daar ben ik één keer geweest, en ik vond het bijzonder en intrigerend!
bemar zei…
Mooi zo'n initiatief en dat ze dan al zover zijn!