Terug van het werken aan het wandelpad in het bos eindigden we verleden week bij Étienne en Angèle waar we uitgenodigd waren om onze pique-nique gebruikten. Zij zijn erg op zichzelf maar toch hebben zij zich twee jaar geleden bij onze dorpsvereniging aangesloten en zijn daarbij de oudste van onze groep. Samen met Robert de enige oorspronkelijke bewoners en vooral Étienne weet ontzettend veel, van vroeger maar ook over families en welke stukken grond van wie zijn wat op het platteland handig is om te weten want je komt niet zomaar op de grond van een ander.
We lieten ons gereedschap achter op het muurtje bij de trap naar het terras.
Dat terras loopt nog een heel stuk door met in het midden een dicht gedeelte wat voor opslag wordt gebruikt. Daar ontdekte ik een oude oven, ik betwijfel of die nog gebruikt wordt.
En dan komt er nog een mooi terras wat waarschijnlijk alleen gebruikt wordt als de kinderen op bezoek zijn. Daar vanaf een prachtig uitzicht.
Zoals gebruikelijk had iedereen wat meegenomen en alles werd gedeeld. Droge worsten, heerlijke Franse kaas, een hartige cake, brood en ik had zelf een quiche lorraine gemaakt. Wijn en een fles appelsap van de bomen van Patrice.
Toen we uitgegeten waren zette Angèle nog een pot koffie en daarna stapten we tevreden op. Tijd voor een petite sieste.
Reacties
Gemoedelijk denk ik dan, dat is het juiste woord, in mijn beleving dan hè !
Lie(f)s.