Om half twaalf begon het aperitief in Le Serret en ik heb er eigenlijk geen foto's van genomen. Ik stond aan het begin van het pad en was veel te druk bezig om mensen welkom te heten. Er waren namelijk ook wat mensen voor het aperitief uitgenodigd die geen lid zijn van onze dorpsvereniging maar waar we wel vriendschappelijke banden mee hebben. Het was zo leuk om ze weer even te zien en te spreken dat ik foto's nemen wat minder belanrijk vond.
Ondertussen had Jean-Pierre de oven al vol liggen met allerlei heerlijkhden. Deze taart, noten met citroen, was gisteren ook al gebakken maar toen heb ik er niets van kunnen eten, hij was erg geliefd en snel op. Maar Florence maakte er nog een en nu weet ik het zeker, ik ga hem zelf ook eens maken en zet het recept dan op mijn blog.
Sylvie kwam nog aanlopen met deze myrtilletaart, die ging samen met mijn courgettetaart met spekjes en fêta als laatste de oven in.
We zijn als dorpsvereninging van alles voorzien. Begonnen we met eigen borden, glazen en bestek, al gauw werden die zaken door de vereniging aangeschaft. Zoveel makkelijker, nu hoeven we niet nog dagen na het repas uit te zoeken van wie dat bord of die lepel nu was.
Een salade van mijn hand. Sperziebonen en tomaatjes uit eigen tuin samen met rode ui en fêta.
Joël en zijn vriend Bernard kwamen zoals ieder jaar met de allerlekkerste meloen aanzetten.
Terwijl de ouderen alvast een plekje zoeken hangt Mart nog gauw een schaduwdoek op.
Tijdens de jaarvergadering die we altijd na het repas houden nam Sylvie deze foto van ons. Leuk, jullie mogen hem ook zien.
Daarna was ons dorpsfeest nog niet afgelopen, we gingen nog even door. Morgen het vervolg.
Reacties
De meloenen zien er ook heerlijk uit en ook de bonensalade.
Lijkt me ook wel moeilijk, bakken in zo’n oven, denk dat er wel regelmatig gecontroleerd moet worden, maar daar zal best iemand handigheid in hebben in jullie vereniging.
Wat een leuke foto van jullie!
Lekker in het zonnetje zitten te smullen!
en wat een saamhorigheid
prettige dag
Groot gelijk dat jij het verwelkomen en conversatie met bekende op bepaalde momenten belangrijker vindt dan foto’s maken.Zoals je misschien wel weet blog ik niet veel en zet lang niet al mijn bewegingen,etentjes,bezoek thuis met vrienden,familie etc.op foto om te delen,gister hadden we hier ook weer zo’n gezellig samen zijn met door mij gemaakt dinertje waar geen camera aan te pas kwam en paar dagen eerder culinair etentje met zoon en schoondochter in Mediterraans georiënteerd restaurant,de sfeer ademde een kruising tussen Franse Brasserie en Spaanse Meson,de verschillende soorten cava en wijn waren voor zoonlief en schoondochter ook ‘n soort van voorproeven voor het feestelijke dinner met hetfamilie en paar vrienden in oktober op voor hun mooiste dag in het leven.
Lie(f)s.
Het water loopt je om de mond of is het uit de mond (kwijlen) bij het zien van de foto’s.
Wat een heerlijk- en gezelligheid.