De inhoud van mijn tas

Ik las vanmorgen op de blog van Inge wat zij zoal meesleept in haar tas en vond daarna dat ik die van mij ook maar eens onder jullie aandacht moest brengen. Ik gebruik namelijk niet dag en dagelijks de geijkte damestas maar een fototas die er niet als zodanig uitziet. Toen ik vijf jaar gleden met mijn blog begon en daarvoor dagelijks moest fotograferen had ik al gauw door dat mensen altijd direct naar je fototas kijken als je ergens binnenstapt. Ik wilde als fotograaf zo anoniem mogelijk zijn dus zocht ik naar een fototas waarmee dat mogelijk was. Via internet vond ik de Sling van Lowepro en daar ben ik nog steeds gelukkig mee. Sinds die tijd gebruik ik geen handtassen meer en geloof me, ik heb er genoeg.

Behalve mijn fotoapparatuur is er nog genoeg ruimte in de tas voor persoonlijke spullen zoals mijn lipstick, altijd hetzelfde merk, altijd dezelfde kleur. Een klein zaklantaarntje, handig als je thuiskomt en het buitenlicht brandt niet of als je in het donker staat te fotograferen en je wilt de instellingen van je camera zien.

Ik ben lactose intolerant dus heb ik, door scha en schande wijs geworden, altijd een klein potje lactase pilletjes bij me. Stel je voor dat ik tijdens een etentje trek heb in een ontzettend lekker dessert waar veel melk of room in verwerkt zit.

Mijn oude, ietwat versleten portemonnee. Goede kwaliteit, dus die gooi je niet zomaar weg. Ik koos voor de kleur rood omdat hij dan lekker herkenbaar is in een tas. Daaronder wat fotoapparatuur zoals mijn 50mm lens die zo licht is en weinig plaats inneemt dat hij permanent in mijn tas mag blijven. Een extra batterij, afstandsbediening en lensdoekje behoren tot de standaard uitrusting.

Pen en papier want ik maak altijd wel ergens notities van en in dat leuke platte doosje zitten de visitekaartjes van ons vakantiehuis in Frankrijk. Eens mens moet wel zakelijk blijven. Sinds anderhalfjaar heb ik een smartphone en sinds kort hou ik daar ook mijn agenda in bij dus die Succes agenda met leren omslag heb ik eindelijk uit mijn tas verbannen. Veel te zwaar.

En dan het allerbelangrijkste, mijn oude Nikon D90 spiegelreflexcamera. Nu zullen velen van jullie zich ongetwijfeld afvragen waarom ik niet een klein fototoestelletje in mijn tas stop of wat meer fotografeer met mijn smartphone. Om de eenvoudige reden dat ik niet kan omgaan met die kleine dingen in mijn handen. Als je goed kijkt zie je dat de foto van mijn camera van belabberde kwaliteit is (genomen met mijn telefoon) terwijl andere mensen er de prachtigste foto's mee kunnen nemen. Ik berust daar maar in en geniet er nog steeds van om mijn Nikon in mijn handen te hebben en het geluid van de sluiter te horen. Na dit kijkje in mijn tas ben ik natuurlijk wel benieuwd of er collega bloggers zijn die ons ook de inhoud van hus tas gaan laten zien. Kom op, dames!