Opoe

Een paar dagen geleden had Sjoerd het in zijn blogpost over de heilige Gerardus Majella en meteen ging er bij mij een lampje branden. Een klein lampje nog maar het gloeide langzaam op. Is er soms ergens een bedevaart ter nagedachtenis van deze heilige? Ja, die was er, in Overdinkel, en toen wist ik genoeg, daar ging opoe altijd heen. Mijn grootmoeder van moederskant, de hele familie noemde haar heel ouderwets opoe in plaats van oma, was streng katholiek en liep alle bedevaarten in heel Nederland af.

Zij zat in de katholieke kerkgemeenschap van Noordwijk-Binnen in allerlei verenigingen.

Aan haar plek in het midden op deze twee foto's zou je denken dat zij wel een bestuursfunctie heeft gehad maar ik weet er niets van. Wel dat het een rijzige vrouw was en dat ze streng uit haar ogen keek, als klein kind was ik een beetje bang van haar, ik kroop altijd achter mijn moeders stoel als we bij haar op bezoek waren.

 

Zo te zien was ze hier wat jonger en liep ze mee in een processie in Leiden ter voorbereiding van een bedevaart naar Kevelaer in Duitsland. Daar ging ze ook ieder jaar heen.

Opoe is jarenlang baakster geweest in Noordwijk. Het was me er eentje, die opoe van mij. Je zag haar niet over het hoofd, letterlijk en figuurlijk niet. Ze had uitgesproken meningen en die stak ze niet onder stoelen of banken. Ze is heel oud geworden maar wel dementerend in haar laatste jaren.