Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie eind jaren 80 breekt er chaos uit in de kersverse onafhankelijke staat Georgië. In hoofdstad Tbilisi sluiten vier jonge meisjes, Keto, Dina, Ira en Nene vriendschap. Midden in de grote omwenteling van het communisme naar totale anarchie probeert Keto die de verteller van het verhaal is de groep samen te houden en neemt vaak tevergeefs de rol van bemiddelaar op zich. Ze zijn jong in een troosteloze tijd.
De personages zitten in de nadagen van het
Breznjev-tijdperk. Mensen verliezen langzaam het vertrouwen in het systeem. De
politie perst de bevolking af en de buurtcrimineel is nog betrouwbaarder dan
de gemiddelde politicus. Mensen worden vanzelf slecht, of maken slechte keuzes.
De jeugdvriendinnen gaan uiteindelijk hun eigen weg. Een van hen wordt
oorlogsfotografe en komt te overlijden. De overige drie ontmoeten elkaar
opnieuw op een expositie van haar werk, aan de hand van alle naar boven komende
herinneringen glijdt de grote Oost-Europese geschiedenis in deze roman voorbij.
Het schaarse licht is niet het soort roman waar je vrolijk van wordt. Er zijn opstanden, oorlogen en chaos, geweld en drugs overspoelen de straten. Het is de gruwelijk werkelijkheid die we nu weer in Oekraïne zien gebeuren. Maar er is ook kunst, vriendschap en onvoorwaardelijke liefde.
En Haratischwili heeft een prachtige, beeldende schrijfstijl. Soms lees ik een fragment terug om het goed tot me door te laten dringen. Niet iedereen zal dit boek willen lezen, begrijpelijk maar ik vond het prachtig.
Reacties
.