Mart heeft gisteren het gras gemaaid bij het huis van onze buurvrouw Jany en ik heb hier en daar wat gesnoeid. Het was hard nodig, als je niets doet raakt dat kleine huisje overwoekerd. Sinds de zomer van 2020 hebben we Jany en haar moeder niet meer gezien. In die zomer hebben we toen met buren en vrienden de honderdjarige verjaardag van Andrée gevierd, een geweldig feest. Als ik Jany aan de telefoon heb zegt ze altijd dat ze samen met haar moeder nog regelmatig de foto's die ik toen maakte bekijkt.
Verleden week werd Andrée 103 jaar, ik heb even gebeld om haar te felicteren. Ze klonk nog opgewekt en wist direct wie ik was. Ik moest Mart de groeten doen, ze was altijd gek op hem. Ze is niet meer in staat om te reizen en Jany eigenlijk ook niet meer, haar ogen worden heel slecht, ze kan geen auto meer rijden.
Jany was altijd een fijne buurvrouw en ze was net als wij hele zomers hier. Zij haalde haar moeder alijd wel een week of zes naar de Ardèche en als buurvrouw Jacqueline naast mij er dan was deed ik met haar in de namiddag altijd een rondje dorp en streken we halverwege bij Jany en haar moeder neer op het terras en dan haalden de dames herinneringen op aan het vroegere Le Serret. Dat zal voorgoed verleden tijd zijn.
Reacties
Maar wanneer je samen aan het werk bent op dit vertrouwde plekje van geliefde buren zal het met een lach en een traan geweest zijn.Wel fijn dat je moeder en dochter nog spreekt via telefoon,op die manier zullen er nóg meer dierbare herinneringen bij komen.
Lies
Komt zoiets uiteindelijk in de verkoop of staan er ( te) veel huizen leeg?
Lie(f)s.
Jammer dat die mensen er niet meer kunnen komen, maar de herinneren zijn er gelukkig nog en de foto's