HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Het weerbericht vertelde me dat het hier gistermiddag 36 graden was. Nou dat zal dan wel kloppen, zo voelde het ook aan. Niet alleen hier, de onderste helft van Franrijk maak zijn eerste hittegolf van dit jaar mee. Ik appte maandagavond met zoon Bas die om half twaalf  die dag op een camping in de Tarn aankwam en toen zijn tent moest opzetten. Ja, het is hier ook warm appte hij terug maar we hebben acht maanden herfst gehad dus over warmte moeten we maar niet klagen. Heerlijk, dat nuchtere van hem, zo zijn alle drie onze kinderen.  En wat doen wij met die warmte? 's Morgen ontbijten we onder de ene boom op het eerste terras, dan een klein karweitje totdat het te warm wordt. Na de lunch een siësta in huis waar we het met die dikke muren nog altijd koel houden. En tegen de avond in de schaduw onder de andere boom waar we op die lekkere ligstoelen een poosje lezen. Vanuit de die ligstoelen kijk ik met een tevreden gevoel naar mijn tuin die er ondanks de hitte nog steeds goed uit ziet.

Zomer 1997. We kregen veel bezoek van familie en vrienden die zomer. Deze kleine hummel, kleindochter van mijn oudste zus is ondertussen een volwassen vrouw. Familie en vrienden, het kwam allemaal tegelijk binnenstromen. Het was warm en we zochten verkoeling bij ons riviertje. Er werd een tent opgezet om mensen te slapen te leggen. Dat is in latere jaren nog vaker gebeurd. Maar er werd ook geklust. Nieuwe luiken voor de ramen aan de voor- en zijkant van het huis. We gingen met een vriend van ons kanoën in de zuidelijke Ardèche. Het langste traject, ruim dertig kilometer. Ik zou het nu niet meer doen. En we wandelden veel en dat zou ik graag weer doen.

Omdat ik toch daar achter in de boomgaard liep met mijn fototoestel om het omkappen van de boom op de foto te zetten nam ik ook nog wat foto's van het fruit wat er hing. Nou, daar kan ik kort over zijn, het is niet veel. Nooit geweest eigenlijk. In tegenstelling tot onze bessenstruiken waar we jaar na jaar een rijke oogst van hebben.  Links een leipeer, die twee boompjes hebben het altijd aardig gedaan maar de laatste jaren is het niet veel meer. Ouderdom misschien, ze staan er al heel wat jaren. Rechts een stoofpeer, ook al een oudje maar die levert nog wel wat op. Twee appelboompjes waarvan nooit veel te plukken viel. We hebben ook nog een pruimenboom gehad maar die is al lang omgezaagd, daar kwam een ziekte in. Maar de mirabel, het oudje, daar hebben we altijd grote oogsten van gehad en heel wat jam van kunnen maken. Mart heeft er jammer genoeg dit jaar veel oude takken uit moeten zagen en van de paar takken die resten hopen we volgend jaar nog wat te kunnen plukken. Over de roz

Boodschappen doen hier is plannen.  Dat heeft alles te maken met de afstanden die we hier moeten afleggen.   We wonen namelijk op een half uur rijden van ‘alles’: heen èn terug.  Dus ik maak voor ongeveer zeven dagen een weekmenu en schrijf aan de hand daarvan een boodschappenlijstje.  De koelkast, vrieskist en planken in de voorraadkast zijn altijd gevuld want wie weet komen er vrienden langs. Uit mijn voorraad kan ik een maaltijd in elkaar draaien of 'iets' voor bij de koffie maken. Die broodbakmachine staat er niet voor de lol, die wordt iedere dag gebruikt. Omdat ‘alles’ een half uur rijden is, zijn we creatief met onze tijd. Op weg naar de supermarkt rijden we met een volle auto eerst langs de déchetterie (milieustraat), gaan we nog even naar de GammVert (tuinbouwwinkel) en aanstaande week bijvoorbeeld moeten we even langs de fietsenmaker voor mijn fiets. Om deze tijd van het jaar eten we veel uit de moestuin en kan ik wel twee weken wegblijven uit de stad. Fijn, want bood

Wat waren de vlinders laat dit jaar. Het koele weer heeft ze nog lang in winterslaap gehouden en de eerste vlinders zagen we hier pas in juli. De vijf vlinderstruiken die er verdeeld op ons grote terrein staan begonnen pas een week of twee geleden te bloeien en daar krioelt het beslist nog niet van de vlinders zoals een paar jaar geleden nog het geval was. Vorig jaar waren er in Nederland al perioden dat er alarmerend weinig vlinders werden gezien. Nu de resultaten van het meetnet vlinders uit 2023 beschikbaar zijn, blijkt dat het inderdaad nog steeds slecht gaat. Er is sprake van meer dan een halvering van de aantallen dagvlinders sinds 1992 las ik op de site van de Nederlandse Vlinderstichting. Ik schrok hiervan en heb even gekeken hoe de situatie in Frankrijk is en die is helaas niet veel beter. Ik heb mijn best gedaan om de vlinders in mijn tuin te fotograferen die er op dit moment voorkomen. De kleine parelmoervlinder hier boven liet zich graag op de foto zetten. Klik op de foto v

Mart wilde wilde het houthok wat bijvullen, er is (te) lang gestookt dit voorjaar. Voor dat doel kapte hij achterin de boomgaard een boom. Dat klinkt misschien in jullie ogen een beetje vreemd, zomaar een boom kappen. In Nederland zou je dat niet snel doen, zuinig zijn op bomen en dergelijke. Maar al kap jij er hier tien dan zou je ze nog niet missen, het zou eerder wat ruimte scheppen. Wij zitten in ons dorp het laagst tegen de helling en moeten doorlopend oppassen dat de natuur niet de overhand krijgt op onze terreinen. Onder ons zijn alle terrassen al helemaal overgroeid, niet meer doorheen te komen, heel jammer. Eerst werden alle lage dunnere takken van de boom gezaagd en klein gemaakt, dat is ook geschikt als brandhout. Onderaan de boom werd een wig geslagen op zo'n manier dat je de valrichting een beetje kan bepalen. Een touw aan de boom en ik moest aan het eind van het touw trekken zodra Mart aan de andere kant van de wig de boom had doorzaagd. Hij kwam keurig naar beneden,

We hebben wat standvastiger weer de laatste weken, warm zelfs zo nu en dan, alhoewel... afgelopen zondag viel er weer veel regen. Goed voor de tuin zeggen we dan en berusten erin.  Dus in plaats van zondag gingen we dinsdag fietsen, een mens wil er toch even tussenuit af en toe. We fietsten vanaf Joyeuse nog zuidelijker en dat is aan de temperatuur daar te merken, die ligt zeker vijf graden hoger dan bij ons op de berg. Dit is de brug van Chambonas die over de rivier de Chassezac gebouwd is met op de achtergrond het kasteel van Chambonas. Hier is het kasteel nog wat beter te zien, het is nog steeds privé bezit. We bleven aan deze kant van de rivier maar ik ben even de brug opgelopen om het kasteel wat beter in beeld te krijgen. Het viel me direct op toen we daar fietsten, er stonden veel wegkruizen langs de weg, een teken dat dit een katholieke streek is (geweest). In ons deel van de Ardèche zie je ze niet, hier leefden veel protestanten. Privas is de voormalige hoofdstad van de Hugeno

Mocht ik er over twijfelen, er zitten genoeg vogels in mijn tuin. Vriendin Maria (oud leert wat minder oud) liet mij kennismaken met een app die je  helpt bij het identificeren van vogels die je hoort. De eerste keer dat ik het probeerde werden er binnen tien minuten twaalf vogels geidentificeerd. Ongelooflijk, nooit geweten dat er zoveel verschillende vogels om ons heen vliegen. Ik noem ze even op want ik ben er best trots op: huismus, zwartkop, pimpelmees, zwarte roodstaart, groenling, gierzwaluw, kneu, koolmees, roodborst, boomkruiper, vink en merel. De volgende ochtend had ik ongeveer dezelfde lijst. Ik vond dat ik bij een blogpost over de Merlin Bird ID app   toch tenminste een eigen gemaakte foto van een vogel moest plaatsen en dat is mij met veel moeite gelukt. Het probleem is namelijk dat ik al die vogels wel hoor maar niet zie. Wij zitten midden tussen het groen en onder ons veel bomen en daar houden die vogels zich schuil tussen het blad.  Dit pimpelmeesje zat niet ver van de

De meesten velden met zonnebloemen in de Drôme moesten nog in bloei komen, vol met knoppen, dat wel maar nog geen geel te zien. Maar in één veld, we parkeerden de auto er toevallig vlakbij, waren alle bloemen al prachtig geel.  Jammer dat ze met afgewend gezicht naar me toe stonden. Wel logisch natuurlijk want zonnebloemen wenden zich naar de zon en die zon stond pal voor me.  De zonnebloem heet in het Frans “tournesol”, waarmee men bedoelt dat de bloem met de zon meedraait. Toen ik een stukje langs het veld liep, ik had alle tijd want Mart was de fietsen aan het afladen, zag ik  toch nog een paar koppen die zo vriendelijk waren om mijn kant op te kijken. En dit was het totaal plaatje, prachtig met die stijle kliffen op de achtergrond.

Mijn aanvankelijke vrees dat het dit jaar niets zou worden met onze moestuin is inmiddels voor niets gebleken. Het is allemaal wel wat later geworden met de meeste planten maar we kunnen nu toch aardig oogsten. Eigenlijk alleen de twee komkommerplanten willen nog niet erg. Jammer want ik ben gek op komkommer. Inmiddels staan in de grote artisjokplant de meeste bloemen in bloei. Ik denk dat ik ze maar weer ga drogen, daar heb ik verleden jaar zoveel mensen een plezier mee kunnen doen. Goed, nog geen komkommers maar courgettes genoeg. Kijk maar eens hoe de plant zijn best doet met die prachtige gele bloemen en dito vruchten. Stok- en stambonen die het uitstekend doen. Ik eet de bonen ook vaak in salades, ze komen zeker twee keer per week op het menu. Zoals ook de venkel. Er zijn mensen die er niet van houden maar wij wel hoor, gisteravond nog gegeten. En iedere dag kan Mart nu aardbeien plukken. Het zijn nog geen grote hoeveelheden maar ik ben er erg blij mee en ik heb zelfs al wat aardb