Wij maakten zondag een fietstocht in een gebied op de grens van de Haute-Loire en de Ardèche wat valt onder het Centraal Massief. Bossen, uitgestrekte graslanden en vulkanisch gebergte.
En rivieren en waar rivieren stromen zijn bruggen. Deze brug zagen we al tijdens een afdaling, een mooi gezicht en we namen hem. Druk is het in deze streek helemaal niet dus we konden midden op de brug even stoppen om aan weerskanten omlaag te kijken.
We werden tijdens onze tocht getrakteerd op prachtige vergezichten die de reusachtige ruimte daar goed weergeven.
De weinige dorpjes die we tegenkwamen zijn klein en niet echt aantrekkelijk, heel anders dan in onze eigen streek. De meeste huizen zijn gebouwd met een zwarte steensoort wat een sombere uitstraling geeft.
Of ze zijn gepleisterd en worden er dan niet mooier op als ze oud zijn.
Overal lagen balen hooi en we zagen grote stallen bij de boerderijen. Er lopen voornamelijk vleeskoeien in de sappige weilanden.
En heel veel houtzagerijen zijn er, dus we zagen veel hout, gezaagd en ongezaagd. Een houtzagerij is in het Frans een scierie. Ik vergeet dat woord nooit meer, we hebben tijdens de renovatie van het huis twee keer een scieri nodig gehad. Mooi om te zien hoe het er daar aan toe gaat.
Het wilgenroosje bloeide, ik had er op gehoopt. Overal zag je ze, in de bermen, op de weilanden, een prachtig gezicht.
Reacties
Meer richting le Puy-en-Velay?
Het Wilgenroosje ken ik al mijn hele leven en vond het ‘n doodgewone plant,wanneer er in de droge zomermaanden weer eens een plak heide in brand gestaan had in het Brabantse en alles zwart geblakerd,was het Wilgenroosje het eerste wat er uit de grond omhoog kwam.Waar bomen gekapt waren in het bos was het Wilgenroosje ook snel van de partij kan ik me herinneren.
Veel houtzagerijen…..veel bossen,boomkap en daardoor veel Wilgenroosjes in het gebied waar jullie fietsten?
Maar die woningen zijn niet meteen aantrekkelijk
Prettige dag